Fino a spaccarti due o tre denti - The Zen Circus

A volte penso sia normale,

Provare una folle e sana voglia di far male,

E non è vero che la si può eliminare,

Basta scegliere, ingoiare o vomitare,

Tutte le scuse e gli sterili lamenti,

Che stringi forte

Fino a spaccarti due o tre denti.

A volte penso sia normale,

Sciogliere le labbra senza giochi di parole,

E stai con me, finché con me,

Padrone del tuo corpo

E dei tuoi grandi occhi rossi,

Complice del mondo senza tanti compromessi.

A volte penso sia normale,

Io fiume con i miei affluenti sfocerò dentro quel mare, se sai perché,

dimmi il Perché,

Con me i pianti, i giochi

E i sorrisi ad occhi aperti,

Gli stessi occhi che urleranno per vederci.

Soms denk ik dat het normaal is,

Een gekke en gezonde drang voelen om pijn te doen,

En het is niet waar dat het kan worden geëlimineerd,

Gewoon kiezen, slikken of overgeven,

Alle excuses en de steriele klaagzangen,

Dat je stevig vasthoudt

Tot je twee of drie tanden splijt.

Soms denk ik dat het normaal is,

Smelt je lippen zonder woordspelingen,

En blijf bij mij, zolang als bij mij,

Meester van je lichaam

En je grote rode ogen,

Handlanger van de wereld zonder veel compromissen.

Soms denk ik dat het normaal is,

Ik rivier met mijn zijrivieren zal in die zee stromen, als je weet waarom,

vertel me waarom,

Met mij de tranen, de games

En de dag lacht,

Dezelfde ogen die zullen schreeuwen om ons te zien.