Ilenia - The Zen Circus

Scrivere mi riesce meglio

Ma non voglio farmi leggere

Non riesco, nemmeno io a leggermi

Aspetto la rivoluzione

Ma aspettare non è agire

Scegliere di non scegliere

Una scelta obbligata

Ma i problemi degli altri mi hanno sempre affascinata

O forse distratta

Odio il giorno del mio compleanno

Io volevo andare via

Camminare sui vetri con le scarpe

Mentre sono ancora qua

A compiacere tutti quanti

Compiacere qualcuno

Che dice di amarmi

Il mondo non ha unicorni

Non ha foglie a sette punte

Ha voci, ma non visi

Sempre le stesse voci

Di una donna in silenzio e di uomini confusi

E i padron ‘Ntoni della nostra epoca non possono capire

La mia adolescenza è stata la prima a fuggire

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

La piazza è vuota

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

La piazza è muta

Se mi tocchi l’ombelico

C'è un filo che mi arriva in gola

Ho una madre che vorrebbe

Fossi un’altra persona

Io non so parlare

Il mio viso narra per me

Sono un po' bestia

Un po' danno

E vorrei vivere nuda

Sento il mondo con il naso

Odio avercelo tappato

Mi affeziono facilmente

Ma non ho voglia di spiegare

Che poi in realtà so anche parlare

Ma non si capisce bene

E quindi un po' mi dispiace

Anzi non mi dispiace

Di averti conosciuto in un brutto periodo

Perché sei stato il più bello

Hai brillato di più

Una scopata, un peso

Non so cosa è stato per te ma

Ma non voglio saperlo il perché

Mi piace fantasticare

E mettere alla fine delle frasi il perché

Ilenia qui le piazze sono affollate, ma innocue

Ormai le piazze fanno rivoluzioni solo quando sono vuote

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

La piazza è vuota

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

La piazza è muta

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

La piazza è vuota

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

La piazza è muta

Qui le bare sono strette

Ma le vogliono abitare

Le chitarre senza corde

L‘avere senza il dare

Qui confondono il dolore

Con le lacrime di gioia

Pochi brividi o sussulti

Molta prosa, troppa noia

Qui non puoi fuggire

Perché tu sei il carceriere

Qui tutto è razionale

Solo obbligo e dovere

Qui dove vivi adesso

In un anelito del cuore

In attesa di un qualcosa

Di un qualcuno

Di un errore

Schrijven werkt het beste voor mij

Maar ik wil niet gelezen worden

Ik kan het niet, ik ook niet om mezelf te lezen

Ik wacht op de revolutie

Maar wachten is geen acteren

Kies om niet te kiezen

Een verplichte keuze

Maar de problemen van anderen hebben me altijd gefascineerd

Of misschien afgeleid

Ik haat mijn verjaardag

ik wilde weggaan

Met schoenen over de ramen lopen

Nu ik er nog ben

Om het iedereen naar de zin te maken

Alsjeblieft iemand

Wie zegt dat hij van me houdt

De wereld heeft geen eenhoorns

Het heeft geen zevenpuntige bladeren

Het heeft stemmen, maar geen gezichten

Altijd dezelfde geruchten

Van een stille vrouw en verwarde mannen

En de meesters van onze tijd kunnen het niet begrijpen

Mijn adolescentie was de eerste die vluchtte

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

Het plein is leeg

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

Het plein is stil

Als je mijn navel aanraakt

Er is een draad die mijn keel bereikt

Ik heb een moeder die zou willen

Ik was een andere persoon

Ik weet niet hoe ik moet praten

Mijn gezicht vertelt voor mij

Ik ben een beetje een beest

Een beetje schade

En ik zou graag naakt willen leven

Ik voel de wereld met mijn neus

Ik haat het om het te hebben afgedekt

Ik raak gemakkelijk gehecht

Maar ik wil het niet uitleggen

Wat ik dan in werkelijkheid ook wel weet te praten

Maar het is niet duidelijk

En dus spijt het me een beetje

Eigenlijk vind ik het niet erg

Ik heb je in een slechte tijd ontmoet

Omdat jij de mooiste was

Je straalde meer

Een fuck, een last

Ik weet niet wat het voor jou was, maar

Maar ik wil niet weten waarom

Ik fantaseer graag

En zet waarom aan het einde van de zinnen

Ilenia hier zijn de pleinen druk, maar ongevaarlijk

Vierkantjes maken nu alleen omwentelingen als ze leeg zijn

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

Het plein is leeg

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

Het plein is stil

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

Het plein is leeg

Ilenia (Woo-ooo-ah-ah)

Het plein is stil

Hier zijn de doodskisten smal

Maar ze willen er wonen

De gitaren zonder snaren

Hebben zonder te geven

Hier verwarren ze de pijn

Met tranen van vreugde

Weinig rillingen of hijgen

Veel proza, te veel verveling

Je kunt hier niet ontsnappen

Omdat jij de cipier bent

Hier is alles rationeel

Alleen verplichting en plicht

Hier waar je nu woont

In een verlangen van het hart

Wachten op iets

Iemand

van een fout