Catrame - The Zen Circus

Io sono nato in una casa fatta di catrame

Negli anni in cui fumare incinta non faceva alcun male

Il fumo entra nei polmoni e nei polmoni rimane

Come il tumore che vorrebbe uccidere mio padre

Tu portami da bere e continuiamo a scherzare

Su tutto quello che ci assilla, sulle storie più nere

Se ci prendono per matti, tu non preoccuparti

Ci mettono un minuto a dimenticarci

Vogliamo libertà per tutti i popoli

Ma i primi siamo noi a non esser liberi

Costretti dentro a un corpo e dentro al tempo

Ma un giorno tutto questo finirà

Forse bene, forse male, chi lo sa?

Siamo parte dell’eternità del mondo

E continuiamo a comportarci da millesimo di secondo

Chi dice che si nasce liberi si sbaglia

Il cordone ombelicale ogni giorno lo ricorda

Una poesia va scritta, dedicata e poi abbandonata

Chi la usa per piacere agli altri, beh, l’ha sprecata

Quindi scavami una buca e seppellisci il mio cuore

Sulla lapide scrivi: «A breve arriva il padrone»

Chiediamo verità per tutti gli uomini

Ma i primi siamo noi a dirci bugie orribili

Chi è senza peccato non capirà

Ma un giorno tutto questo finirà

Forse bene, forse male, chi lo sa?

Mi manchi, bastardo, come una tela al ragno

L’amore è un sasso che lanci in uno stagno

Il cerchio si allarga e se guardi bene al centro

Sei tu, sei tu

E chi può odiarti di più?

Ik ben geboren in een huis gemaakt van tar

In de jaren dat roken tijdens de zwangerschap geen kwaad kon

De rook komt de longen binnen en blijft in de longen

Zoals de tumor die mijn vader wil doden

Je brengt me een drankje en we blijven grappen maken

Over alles wat ons achtervolgt, over de donkerste verhalen

Als ze denken dat we gek zijn, maak je geen zorgen

Het kost ze een minuut om ons te vergeten

We willen vrijheid voor alle volkeren

Maar wij zijn de eersten die niet vrij zijn

Gedwongen in een lichaam en in de tijd

Maar op een dag zal dit allemaal eindigen

Misschien goed, misschien slecht, wie weet?

Wij maken deel uit van de eeuwigheid van de wereld

En we blijven ons een duizendste van een seconde gedragen

Wie zegt dat iemand vrij geboren is, heeft het mis

De navelstreng herinnert hem elke dag

Een gedicht moet worden geschreven, opgedragen en vervolgens worden achtergelaten

Degenen die het gebruiken om anderen te plezieren, nou, ze hebben het verspild

Dus graaf me een gat en begraaf mijn hart

Op de grafsteen schrijf je: "Binnenkort komt de meester"

We vragen de waarheid voor alle mannen

Maar wij zijn de eersten die onszelf vreselijke leugens vertellen

Hij die zonder zonde is, zal het niet begrijpen

Maar op een dag zal dit allemaal eindigen

Misschien goed, misschien slecht, wie weet?

Ik mis je, klootzak, als een spinnenweb

Liefde is een steen die je in een vijver gooit

De cirkel wordt breder en als je goed naar het midden kijkt

Jij bent het, jij bent het

En wie kan je nog meer haten?