Catene - The Zen Circus

Manca il lieto fine, non c'è una ragione

Anche il mare aperto oggi sembra una prigione

Al telefono qualcuno mi chiede: «Come stai?»

Rispondo: «Tutto bene, anche se non so chi sei»

Non trovo gli accordi e neanche le parole

Il tempo viaggia sempre e solo in una direzione

Mentre in quella opposta trovi solo le macerie

I vecchi lo san bene lì è meglio non andare

Da quando è morta nonna, sembra una cattiveria

Mio padre è rinato, ha la faccia più serena

Forse la catena, che li univa nel dolore

Si è spezzata fra le onde del loro temporale

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Avrei voluto dirle, avrei voluto urlare

Davanti a tutti quanti in quella stanza d’ospedale

Che finalmente libera poteva volare

Ma mi sono addormentato coi postumi al funerale

D’amore non si muore, muori senza dare amore

L’ho sempre ricevuto, ma non so contraccambiare

Mi dici ormai da tempo che ci devo lavorare

Ma io più ci lavoro, più tu cerchi di scappare

Odiare se stessi per le stesse ragioni

Che portano i bambini ad odiare i genitori

Che portano gli amanti a farsi del male

Per poi dimenticarsene e ricominciare

Mia madre ha fatto un sogno dove questo signore

Le diceva di parlarmi prima di morire

Così oggi mi ha scritto: «Anche se non ci credi ancora

Tu sei stato il mio più bel regalo di Natale»

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Avrei voluto dirle, avrei voluto urlare

Che l’ho sempre saputo e nonostante il dolore

Anche quando tornava distrutta da lavorare

Anche quando ci urlavamo contro tutto il male

Se l’amore non so darlo, se non ne so parlare

Dentro una chitarra, l’ho provato a immaginare

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Er is geen happy end, er is geen reden

Zelfs de open zee lijkt tegenwoordig op een gevangenis

Aan de telefoon vraagt ​​iemand me: "Hoe gaat het met je?"

Ik antwoord: "Alles is in orde, zelfs als ik niet weet wie je bent"

Ik kan de akkoorden of zelfs de woorden niet vinden

Tijd reist altijd maar in één richting

Terwijl je in de andere alleen het puin vindt

De oude mensen weten het goed, het is beter om daar niet heen te gaan

Sinds oma stierf, lijkt het een wrok

Mijn vader is herboren, hij heeft een rustiger gezicht

Misschien de ketting, die hen in pijn verenigde?

Het brak in de golven van hun storm

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Ik wilde het haar vertellen, ik wilde schreeuwen

In het bijzijn van iedereen in die ziekenhuiskamer

Dat eindelijk gratis kon vliegen

Maar ik viel in slaap met een kater op de begrafenis

Je sterft niet van liefde, je sterft zonder liefde te geven

Ik heb het altijd ontvangen, maar ik weet niet hoe ik het moet beantwoorden

Je zegt me al een tijdje dat ik eraan moet werken

Maar hoe meer ik eraan werk, hoe meer je probeert te ontsnappen

Jezelf haten om dezelfde redenen

Waardoor kinderen hun ouders gaan haten

Waardoor geliefden zichzelf pijn doen

Om het dan te vergeten en opnieuw te beginnen

Mijn moeder had een droom waarin deze heer

Hij zei dat ze met me moest praten voordat ze stierf

Dus vandaag schreef hij me: «Ook al geloof je het nog niet

Je was mijn beste kerstcadeau "

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Ik wilde het haar vertellen, ik wilde schreeuwen

Dat heb ik altijd geweten en ondanks de pijn

Zelfs toen ze terugkwam van haar werk

Zelfs toen we tegen alle kwaad schreeuwden

Als ik niet weet hoe ik liefde moet geven, als ik niet weet hoe ik erover moet praten

In een gitaar probeerde ik me het voor te stellen

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh

Wo wo wo-oh-oh-oh