Caro Luca - The Zen Circus

Caro Luca, ti scrivo una lettera perché sono ancora un grande egoista

Non scrivo per sapere come stai

Piuttosto per fare i conti col mio passato

E trovarci un po' di ispirazione

Visto che il presente, per quanto agognato, sognato ed infine realizzato

È comunque un po' già passato

Quel mostro divora emozioni, me lo porto sempre dentro

Ti sogno molto spesso, che non posso dire altrettanto

Dei miei genitori o delle ragazze, ho ancora paura delle donne

Ricordi?

Ti dicevo che sono troppo forti

Luca, che cosa è successo?

Abbiamo vinto o abbiamo perso?

I palazzi sono ancora là, ormai li han riverniciati

Ed i pioppi sul viale hanno ancora polline a primavera

Io lo adoravo, ma tu stavi male

Io i ragazzi li vedo ancora

Ma cosa conta vedersi, giusto per fare una cena?

E chiedersi: «Ma tu Luca, alla fine l’hai più visto?»

E allora che cosa è successo?

Niente più sconto, soltanto consenso

Qui costruiscono rotonde

Le ragazze con cui esco

Quando noi ci vedevamo erano forse appena nate

Ma non è per questo che ti scrivo

Non questo genere di stronzate

Ti scrivo per sapere davvero il senso di tutto questo

Tu che eri più intelligente, ma non cercavi il successo

Piuttosto la verità, che per sua natura odia i riflettori

Piuttosto la volontà di non veder più nessuno e tagliare i ponti

La gloria è bastarda, per averla alla fine devi piacere a tutti

Ma a tutti no, a noi tutti, Luca, non ci sono mai piaciuti

Beste Luca, ik schrijf je een brief omdat ik nog steeds een grote egoïst ben

Ik schrijf niet om erachter te komen hoe het met je gaat

Liever omgaan met mijn verleden

En vind er inspiratie in

Sinds het heden, hoe verlangd, gedroomd en eindelijk gerealiseerd

Het is echter een beetje voorbij

Dat monster verslindt emoties, ik draag het altijd in mij

Ik droom heel vaak van je, wat ik niet zo vaak kan zeggen

Van mijn ouders of meisjes ben ik nog steeds bang voor vrouwen

Herinneringen?

Ik zei toch dat ze te sterk zijn

Luca, wat is er gebeurd?

Hebben we gewonnen of verloren?

De gebouwen staan ​​er nog, inmiddels zijn ze opnieuw geschilderd

En de populieren aan de laan hebben in het voorjaar nog stuifmeel

Ik vond het geweldig, maar je was ziek

Ik zie de jongens nog steeds

Maar wat maakt het uit om elkaar te zien, alleen maar om te eten?

En stel jezelf de vraag: "Maar jij Luca, heb je hem uiteindelijk weer gezien?"

Dus wat gebeurde er?

Geen korting meer, alleen toestemming

Hier bouwen ze rotondes

De meisjes met wie ik omga

Toen we elkaar zagen waren ze misschien net geboren

Maar dat is niet waarom ik je schrijf

Niet dit soort onzin

Ik schrijf je om echt de betekenis van dit alles te weten

Jij die slimmer was, maar niet op zoek was naar succes

Eerder de waarheid, die van nature een hekel heeft aan de schijnwerpers

Liever de wil om niemand meer te zien en de bruggen door te hakken

Glorie is klootzak, om het uiteindelijk te hebben moet je iedereen tevreden stellen

Maar niet iedereen, wij allemaal, Luca, we hebben ze nooit leuk gevonden