Sad February - The Unthanks

Cold February and all is not well

There’s few will sleep easy this night

Down on the dockside, grim silent men standing

Under the pale yellow light

There’s scarcely a murmur and laughter there’s none

Of whispering there’s barely a sound

For their thoughts are away, down there in the bay

Where it’s said that the Lairdsfield is down

Bleak February a cruel bitter wind

Stirs up the black grimy foam

Out there on the sea is no place to be

Far better by the fireside and warm

But not for the sailor the soft easy chair

He’s out there earning his bread

But tonight there are ten who’ll work never again

Counted among the drowned dead

Dark February a few flakes of snow

Drift over bowed heads on the stray

By the breakwater side and along by the Gare

They wait for the first streaks of day

And over the sand-dunes and over the bar

See a few feet of keel nothing more

Held fast in the sand with all of her hands

Barely two miles from the shore

Sad February and all is not well

There’s few will sleep easy this night

Down at the dockside, grim silent men standing

Under the pale yellow light

For down there at Teesmouth

The Lairdsfield is drowned

And with her every man of her crew

Ten men who’ll not see the springtime again

Nor yet see the cold winter through

Koude februari en alles is niet goed

Er zijn er maar weinig die deze nacht gemakkelijk zullen slapen

Beneden aan de kade, grimmige stille mannen staande

Onder het lichtgele licht

Er is nauwelijks een gemompel en gelach, er is geen

Van fluisteren is er nauwelijks geluid

Want hun gedachten zijn weg, daar beneden in de baai

Waar wordt gezegd dat de Lairdsfield down is

Sombere februari een wrede bittere wind

Roert het zwarte groezelige schuim op

Daar op de zee is geen plek om te zijn

Veel beter bij de open haard en warm

Maar niet voor de zeeman de zachte luie stoel

Hij is daar zijn brood aan het verdienen

Maar vanavond zijn er tien die nooit meer zullen werken

gerekend tot de verdronken doden

Donkere februari een paar vlokken sneeuw

Drijf over gebogen hoofden op de verdwaalde

Bij de golfbreker en langs het Gare

Ze wachten op de eerste strepen van de dag

En over de zandduinen en over de bar

Zie een paar voet kiel niets meer

Vastgehouden in het zand met al haar handen

Nauwelijks twee mijl van de kust

Trieste februari en alles gaat niet goed

Er zijn er maar weinig die deze nacht gemakkelijk zullen slapen

Beneden aan de kade, grimmige zwijgende mannen staande

Onder het lichtgele licht

Voor daar beneden bij Teesmouth

De Lairdsfield is verdronken

En met haar elke man van haar bemanning

Tien mannen die de lente niet meer zullen zien

Zie de koude winter nog niet door