The Good Doctor - The Protomen

Tom:

My father worked the mines until the day it took his life.

It stole him from his only son and it stole him from his wife.

And I swore upon his grave, someday I would make things right.

So I learned how to bend steel.

I learned how to make it move,

and I watched as it withstood all the hell we put men through.

With hands of iron, there’s not a task we couldn’t do.

They’ve waited so long for this day,

Someone to take the death away,

No son would ever have to say,

«My father worked into his grave.»

Albert:

Tom, listen to yourself, then listen carefully to me.

If you replace the working parts, you get a different machine.

The man who turns the wheels, they will follow

Anywhere he leads.

We’ve spent our whole lives searching

For a way to make a better world.

Giving everything to them, asking nothing in return.

Well here it is: our chance to take back everything we’ve earned.

Tom: They’ve waited so long for this day (Albert: They’ve waited so long for

this day)

Someone to take the death away (There is no price they wouldn’t pay)

No son would ever have to say, (For someone else to lead them)

«My father worked into his grave."(Don't turn your back on me!)

Light walked slowly to the window overlooking the city.

He knew he had no choice but to turn on the machines.

They’d come so far.

To turn back now would

be failure.

Failure of his promise to the city.

Failure of his promise to his

father.

Failure of the promise he’d made to himself.

What will I become with the things I will create?

I never said that men should bow.

I never said that men should break

I only want what’s best.

The one I love, she works so hard, she works her fingers till they bleed.

Some of the pain that she endures would bring a strong man to his knees.

I only want to help.

(You are a fool.) You underestimate the character of man.

(They are weaker than you think) You think that they’ll surrender if you bind

their working hands.

But they are strong (Just wait and see.)

We will build cities in a day (Man would cower at the sight)

We will build towers to the heavens (Man was not built for such a height)

We will be heroes!

(We will BUILD heroes!)

Tom reluctantly reached out his hand to the wall and pulled the large metal

lever.

For miles, lights flickered under the sudden strain as the machines were

brought to life.

They’ve waited so long for this day,

Someone to take the death away,

No son would ever have to say,

«My father worked into his grave.»

Men sleep tonight with hands of bone.

They will awake with hands of steel.

And with these hands we will destroy.

And with these hands we will rebuild.

And we will stand above our city, rising high above the streets.

From tops of buildings we will look

at all that lies beneath our feet.

We will raise our hands above us,

cold steel shining in the sun,

and with these hands that will not bleed,

my father’s battle will be won.

As Thomas Light left the workshop, descended the stairs, and walked out in the

cold night air, his partner surveyed the machines they had spent their lives

creating.

His gaze shifted from one pair of lifeless eyes to the next,

until he came upon a single red light shining through the blacked-out blast

shield of a dark green helmet.

He shuddered.

This was the new face of fear.

He quickly turned to exit, the machine striding stoically a few steps behind.

The two men were both headed to the same place.

Thomas Light walked slowly through the darkened streets.

His mind was racing.

His decision, right or wrong, had been made.

Nothing could undo it now.

He spoke to himself in hurried, hushed tones.

Weighing the consequences of his

actions.

A familiar automobile passed him in the darkness.

He was too lost in thought to take notice.

Tom:

Mijn vader werkte in de mijnen tot de dag dat het hem zijn leven kostte.

Het stal hem van zijn enige zoon en het stal hem van zijn vrouw.

En ik zwoer op zijn graf dat ik op een dag de dingen goed zou maken.

Dus ik leerde hoe ik staal moest buigen.

Ik heb geleerd hoe ik het kan laten bewegen,

en ik keek hoe het de hel weerstond die we mannen moesten doorstaan.

Met ijzeren handen is er geen taak die we niet zouden kunnen doen.

Ze hebben zo lang op deze dag gewacht,

Iemand om de dood weg te nemen,

Geen zoon zou ooit hoeven te zeggen,

"Mijn vader werkte zijn graf in."

Albert:

Tom, luister naar jezelf en luister dan aandachtig naar mij.

Als je de werkende onderdelen vervangt, krijg je een andere machine.

De man die de wielen draait, zullen ze volgen

Waar hij ook naartoe leidt.

We hebben ons hele leven gezocht

Voor een manier om een ​​betere wereld te maken.

Alles aan ze geven en er niets voor terugvragen.

Hier is het dan: onze kans om alles terug te nemen wat we hebben verdiend.

Tom: Ze hebben zo lang op deze dag gewacht (Albert: Ze hebben zo lang gewacht op)

deze dag)

Iemand om de dood weg te nemen (er is geen prijs die ze niet zouden betalen)

Geen enkele zoon zou ooit moeten zeggen: (Voor iemand anders om hen te leiden)

"Mijn vader werkte zijn graf in." (Keer me niet de rug toe!)

Light liep langzaam naar het raam met uitzicht op de stad.

Hij wist dat hij geen andere keus had dan de machines aan te zetten.

Ze waren zo ver gekomen.

Om nu terug te keren zou:

mislukking zijn.

Het niet nakomen van zijn belofte aan de stad.

Het niet nakomen van zijn belofte aan zijn...

vader.

Falen van de belofte die hij zichzelf had gedaan.

Wat word ik met de dingen die ik ga maken?

Ik heb nooit gezegd dat mannen moeten buigen.

Ik heb nooit gezegd dat mannen moeten breken

Ik wil alleen het beste.

Degene van wie ik hou, ze werkt zo hard, ze werkt met haar vingers tot ze bloeden.

Een deel van de pijn die ze verdraagt, zou een sterke man op zijn knieën brengen.

Ik wil alleen helpen.

(Je bent een dwaas.) Je onderschat het karakter van de mens.

(Ze zijn zwakker dan je denkt) Je denkt dat ze zich zullen overgeven als je je bindt

hun werkende handen.

Maar ze zijn sterk (wacht maar af.)

We zullen steden in een dag bouwen (de mens zou ineenkrimpen bij het zien)

We zullen torens naar de hemel bouwen (de mens is niet gebouwd voor zo'n hoogte)

We zullen helden zijn!

(We zullen helden BOUWEN!)

Tom stak met tegenzin zijn hand uit naar de muur en trok aan het grote metaal

hefboom.

Kilometers lang flikkerden lichten onder de plotselinge belasting zoals de machines waren

tot leven gebracht.

Ze hebben zo lang op deze dag gewacht,

Iemand om de dood weg te nemen,

Geen zoon zou ooit hoeven te zeggen,

"Mijn vader werkte zijn graf in."

Mannen slapen vannacht met benen van been.

Ze zullen wakker worden met stalen handen.

En met deze handen zullen we vernietigen.

En met deze handen zullen we herbouwen.

En we zullen boven onze stad staan, hoog boven de straten uitsteken.

Vanaf de toppen van gebouwen zullen we kijken

bij alles wat onder onze voeten ligt.

We zullen onze handen boven ons opsteken,

koud staal schijnt in de zon,

en met deze handen die niet zullen bloeden,

de strijd van mijn vader zal worden gewonnen.

Toen Thomas Light de werkplaats verliet, de trap afdaalde en naar buiten liep in de

koude nachtlucht, bekeek zijn partner de machines die ze hun hele leven hadden doorgebracht

creëren.

Zijn blik verschoof van het ene paar levenloze ogen naar het andere,

totdat hij een enkel rood licht tegenkwam dat door de verduisterde explosie scheen

schild van een donkergroene helm.

Hij huiverde.

Dit was het nieuwe gezicht van angst.

Hij draaide zich snel om om af te sluiten, de machine schreed stoïcijns een paar stappen achter hem aan.

De twee mannen waren allebei op weg naar dezelfde plaats.

Thomas Light liep langzaam door de donkere straten.

Zijn geest was aan het racen.

Zijn beslissing, goed of fout, was genomen.

Niets kan het nu ongedaan maken.

Hij sprak tegen zichzelf op gehaaste, gedempte toon.

De gevolgen van zijn

acties.

Een bekende auto passeerde hem in het donker.

Hij was te in gedachten verzonken om het op te merken.