Here Comes The Arm - The Protomen

Tom:

Emily, a crowd has gathered here

And once again they fail to see.

You can’t just set the world at someone else’s feet

And not get trampled underneath.

And I think somehow Joe knew it,

He paid the price he thought he had to pay,

but Emily, that debt was meant for me…

That debt was meant for me.

This is not the world my father knew.

This is not the world, I know,

he would have wanted me to build,

But I can’t undo it now.

It’s like a train, and all its cars are filled with steel,

that I would stop if I knew how.

And it is bearing down on me.

So I will stand here with my shoulders square and tall,

and when the whistle blows, not falter,

but when the crash comes I will fall.

With so much steam and steel behind it,

I won’t slow it down at all.

Oh God…

Oh God…

Here comes the arm.

«Thomas,

Please don’t cry for me.

I know you never meant for this.

I love you completely.

Just remember that if I should leave you now,

then in my final hour,

I pray this letter finds you well

before it all goes to hell.

He could never cage the world.

It’s too big for anyone,

and soon the dark will pass.

I want so much to be with you

but in my heart I know,

Tom, the city needs you now.

This city needs you now.

Emily"

Joe, when you see Emily,

tell her to wait for me.

'Cause I still have work to do…

Tom:

Emily, er heeft zich hier een menigte verzameld

En opnieuw zien ze het niet.

Je kunt de wereld niet zomaar aan de voeten van iemand anders leggen

En er niet onder vertrapt worden.

En ik denk dat Joe het op de een of andere manier wist,

Hij betaalde de prijs die hij dacht te moeten betalen,

maar Emily, die schuld was voor mij bedoeld...

Die schuld was voor mij bedoeld.

Dit is niet de wereld die mijn vader kende.

Dit is niet de wereld, ik weet het,

hij had gewild dat ik bouwde,

Maar ik kan het nu niet ongedaan maken.

Het is als een trein, en al zijn wagons zijn gevuld met staal,

dat ik zou stoppen als ik wist hoe.

En het drukt op mij.

Dus ik zal hier staan ​​met mijn schouders vierkant en lang,

en als het fluitje blaast, niet haperen,

maar als de crash komt, zal ik vallen.

Met zoveel stoom en staal erachter,

Ik zal het helemaal niet vertragen.

Oh God…

Oh God…

Hier komt de arm.

«Thomas,

Huil alsjeblieft niet om mij.

Ik weet dat je dit nooit bedoeld had.

Ik hou helemaal van je.

Onthoud dat als ik je nu zou verlaten,

dan in mijn laatste uur,

Ik bid dat deze brief je goed vindt

voordat het allemaal naar de hel gaat.

Hij zou de wereld nooit kunnen kooien.

Het is te groot voor iedereen,

en spoedig zal het donker voorbij gaan.

Ik wil zo graag bij je zijn

maar in mijn hart weet ik,

Tom, de stad heeft je nu nodig.

Deze stad heeft je nu nodig.

Emilie"

Joe, als je Emily ziet,

zeg haar dat ze op me moet wachten.

Omdat ik nog werk te doen heb...