The Wreck Of The Beautiful - The Divine Comedy, Neil Hannon

When the beautiful set sail back in 1970

She was state of the art, the flagship of our navy

But the salt sea took its toll and the rust began to show

And with a heavy heart we took her to the breaker’s yard

I thought I heard her call, maybe I heard nothing at all

I thought I heard her call from the wreck of the beautiful

But like the fattened cow can smell the butcher’s knife

She knew where she was bound, a sad end to a proud life

That’s when I heard her cry and the waves rose five miles high

And the men who did not drown watched as the beautiful went down

I thought I heard her call, maybe I heard nothing at all

I thought I heard her call from the wreck of the beautiful

Toen de prachtige zeiltocht terug zeilde in 1970

Ze was state of the art, het vlaggenschip van onze marine

Maar de zoute zee eiste zijn tol en de roest begon te vertonen

En met een zwaar hart namen we haar mee naar de sloophamer

Ik dacht dat ik haar hoorde roepen, misschien hoorde ik helemaal niets

Ik dacht dat ik haar hoorde roepen vanaf het wrak van de mooie

Maar zoals de gemeste koe het slagersmes kan ruiken

Ze wist waar ze aan toe was, een treurig einde van een trots leven

Toen hoorde ik haar huilen en de golven stegen vijf mijl hoog op

En de mannen die niet verdronken keken toe hoe de schoonheid ten onder ging

Ik dacht dat ik haar hoorde roepen, misschien hoorde ik helemaal niets

Ik dacht dat ik haar hoorde roepen vanaf het wrak van de mooie