The Rose Of Allendale - The Corries

The morning was fair, the sky’s were clear

No breath came over the sea

When Mare left her highland home

And wandered forth with me

Though flowere decked the mountain side

And fragrance filled the vale

By far the sweetest flower there

Was the rose of Allendale

Was the rose of Allendale

Was the rose of Allendale

By far the sweetest flower there

Was the rose of Allendale

Where’er I wandered east or west

Tho’faith began to lour

A solace still she was to me

In sorrow’s lonely hour

When tempest lashed our lonely barque

And rent her shivring sail

One maiden form withstood the storm

'Twas the rose of Allendale

And when my fever’d lips were parched

On Afrie’s burning sands

She whispered hopes of happiness

And tales of distant lands

My life has been a wilderness

Unbiest by fortune’s gale

Had faith not linked my lot to hers

The rose of Allendale

De ochtend was mooi, de lucht was helder

Er kwam geen adem over de zee

Toen Mare haar huis in de hooglanden verliet

En dwaalde met mij mee

Hoewel Flowere de berghelling versierde

En geur vulde de vallei

Veruit de zoetste bloem daar

Was de roos van Allendale

Was de roos van Allendale

Was de roos van Allendale

Veruit de zoetste bloem daar

Was de roos van Allendale

Waar ben ik naar het oosten of westen geweest?

Tho'faith begon te lour

Ze was nog steeds een troost voor mij

In het eenzame uur van verdriet

Toen de storm onze eenzame bark teisterde

En huur haar rillend zeil

Een meisjesvorm weerstond de storm

'Het was de roos van Allendale'

En toen mijn koortsige lippen uitgedroogd waren

Op het brandende zand van Afrie

Ze fluisterde hoop op geluk

En verhalen over verre landen

Mijn leven was een wildernis

Unbiest door de storm van fortuin

Had geloof mijn lot niet aan het hare gekoppeld

De roos van Allendale