The Road - The Burning Hell

The band was as blue as the melted Joni Mitchell cassette

On the dash of the van they had nicknamed regret

Touring round the united kingdom

Selling compact discs to the people of england

And wales and scotland, oh it’s hard to be a rock band these days

People like to spend their evenings in different ways

That’s just what the band was thinking

When the engine died and the lights started blinking

Their lives flashed before them in a slideshow of backstages and bars

As the van slowed down amidst the oncoming cars

They pulled it over and they called for a tow

Off the road

Off the road, off the road, off the road

Appearing from the mist was a hidden oasis

Aka the scotch corner service station

The drummer was relaxed but the singer was panicked

When out of the fog stepped a magic mechanic

He called himself stevie with an i and an e

He waved his wand and his wrench and said follow me

So the band drove north in stevie’s wife’s fiat panda

Just a slice of the glamour of being a band, uh huh

They made the show because the show was important

The sky was as damp as the cheeks of an orphan

Same rain as before just in a different postal code

But they all said at least we’re back on the road

On the road, on the road, on the road

Stevie made a midnight run right after the gig

Drove back to scotch corner to fix their rig

The band panda’d their way the next day south

There was the wizard with a crinkly old smile on his mouth

The van sparkled in the yorkshire dawn

They turned to thank stevie but stevie was gone

The road is a lot like the cormac mcarthy book

Less cannibalism but a similar look

There’s nothing more post-apocalyptic

Than a landscape of truck stops and rock critics

To paraphrase joni on the first track of that melted cassette

It’s a lonely road and it’s not over yet

De band was zo blauw als de gesmolten Joni Mitchell-cassette

Op het dashboard van het busje hadden ze de bijnaam spijt

Op tournee door het verenigd koninkrijk

Compact discs verkopen aan de inwoners van Engeland

En Wales en Schotland, oh het is tegenwoordig moeilijk om een ​​rockband te zijn

Mensen brengen hun avonden graag op verschillende manieren door

Dat is precies wat de band dacht

Toen de motor uitviel en de lichten begonnen te knipperen

Hun levens flitsten aan hen voorbij in een diavoorstelling van backstages en bars

Terwijl het busje langzamer ging rijden tussen de tegemoetkomende auto's

Ze stopten het aan de kant en riepen om een ​​sleep

Van de weg

Van de weg, van de weg, van de weg

Verschijnen uit de mist was een verborgen oase

Ook bekend als het Scotch Corner-servicestation

De drummer was ontspannen, maar de zanger was in paniek

Toen uit de mist een magische monteur stapte

Hij noemde zichzelf stevie met een i en een e

Hij zwaaide met zijn toverstok en zijn moersleutel en zei volg mij

Dus de band reed naar het noorden in de fiat panda van Stevie's vrouw

Gewoon een stukje glamour van een band zijn, uh huh

Ze maakten de show omdat de show belangrijk was

De lucht was zo vochtig als de wangen van een wees

Dezelfde regen als voorheen alleen in een andere postcode

Maar ze zeiden allemaal: we zijn tenminste weer op weg

Op de weg, op de weg, op de weg

Stevie maakte een nachtvlucht direct na het optreden

Reed terug naar Scotch Corner om hun tuig te repareren

De bandpanda ging de volgende dag naar het zuiden

Daar was de tovenaar met een kreukelige oude glimlach op zijn mond

Het busje schitterde in de dageraad van Yorkshire

Ze draaiden zich om om stevie te bedanken, maar stevie was weg

De weg lijkt veel op het boek van Cormac McCarthy

Minder kannibalisme maar een soortgelijk uiterlijk

Er is niets meer post-apocalyptisch

Dan een landschap van truckstops en rockcritici

Om Joni te parafraseren op het eerste nummer van die gesmolten cassette

Het is een eenzame weg en het is nog niet voorbij