Give Up - The Burning Hell

In the stacks of the public library I searched for something I was missing

I went to find number 92 in the Dewey Decimal System

That’s the secret code for biographies of the famous and the infamous

From Amelia E to Alexander the G to Mister Christopher Columbus

But I was not after tales of pilots, kings or genocidal sailors

Rather the story of a strange American author and one-time whaler

Herman M, that’s him, the beardy bard who brought us Moby-Dick

I always liked that book of his and I wanted to learn his trick

Well I discovered Mr. Melville died a destitute romantic

Despite his tales of maritime adventure in the Pacific and Atlantic

He searched his whole lifetime for a symbolic kind of whale of his own

And died with no answers, half-crazy and more or less alone

My fiction ambitions took a hit with that bit of information

I mean everybody has their own symbolic cetacean

But whales are weighty and some become allegorical albatrosses

So I threw away my harpoon and cut my library card and my losses

I gave up!

It was time

I gave up: it’s no crime

I said to myself that what I’ve got is good enough

I gave up, I gave up.

One hot August afternoon I was taking customer calls in my cubicle

Doing my job dealing with disputes that people found disputable

The ringer rang, I picked up and heard a lady on the line

She said meet me in the parking lot downstairs tomorrow at nine

She hung up before I answered, I sat there staring at the phone

There had been something perplexingly persuasive in her tone

And so it was the next morning found me lurking in the lot

She was leaning on a pillar like in a thriller with a predictable plot

Her pantsuit was as black as the feet of an ancient wandering mystic

Her lips looked made of metal, but it was just silver lipstick

Wordlessly she handed me a package wrapped in brown

Her pumps should have clicked as she departed but they didn’t make a sound

Now you’re wondering what was in the package and trust me I was too

It could be poison or bombs or subversive literature for all I knew

But you could measure my pleasure with the very smallest measuring cup

It was a framed poster of a kitten saying «never give up»

So I gave up!

what else could I do

I gave up: so would you

I mean who doesn’t like kittens, but enough is enough

I gave up, I gave up.

So though I know in our culture it basically boils down to blasphemy

I’ve had it with the power of positive thinking and the tyranny of tenacity

I can’t live with this stick-to-it-iveness dependent on endless achievement

I’d rather relax and casually chant a mantra I really believe in:

I give up all of the time

I give up and I’m doing fine

Because I’ve got to be going when the going gets tough

In de stapels van de openbare bibliotheek zocht ik naar iets dat ik miste

Ik ging op zoek naar nummer 92 in het Dewey Decimal System

Dat is de geheime code voor biografieën van de beroemde en de beruchte

Van Amelia E tot Alexander de G tot Mister Christopher Columbus

Maar ik was niet op zoek naar verhalen over piloten, koningen of genocidale zeelieden

Eerder het verhaal van een vreemde Amerikaanse auteur en eenmalige walvisvaarder

Herman M, dat is hem, de baardige bard die ons Moby-Dick bracht

Ik vond dat boek van hem altijd leuk en ik wilde zijn trucje leren

Nou, ik ontdekte dat meneer Melville stierf als een behoeftige romanticus

Ondanks zijn verhalen over maritiem avontuur in de Stille en Atlantische Oceaan

Hij zocht zijn hele leven naar een symbolisch soort walvis voor zichzelf

En stierf zonder antwoorden, half gek en min of meer alleen

Mijn fictie-ambities kregen een dreun met dat beetje informatie

Ik bedoel, iedereen heeft zijn eigen symbolische walvisachtigen

Maar walvissen zijn zwaar en sommige worden allegorische albatrossen

Dus ik gooide mijn harpoen weg en knipte mijn bibliotheekkaart en mijn verliezen

Ik gaf op!

Het was tijd

Ik gaf het op: het is geen misdaad

Ik zei tegen mezelf dat wat ik heb goed genoeg is

Ik gaf het op, ik gaf het op.

Op een hete augustusmiddag beantwoordde ik de telefoontjes van klanten in mijn cabine

Mijn werk doen om geschillen te behandelen die mensen betwistbaar vonden

De bel ging, ik nam op en hoorde een dame aan de lijn

Ze zei dat je me morgen om negen uur op de parkeerplaats beneden zou ontmoeten

Ze hing op voordat ik opnam, ik zat daar naar de telefoon te staren

Er was iets verbijsterend overtuigends in haar toon geweest

En zo was het de volgende ochtend dat ik op de loer lag

Ze leunde op een pilaar zoals in een thriller met een voorspelbaar plot

Haar broekpak was zo zwart als de voeten van een oude zwervende mysticus

Haar lippen leken van metaal, maar het was gewoon zilveren lippenstift

Zwijgend overhandigde ze me een pakje in bruin gewikkeld

Haar pumps hadden moeten klikken toen ze wegging, maar ze maakten geen geluid

Nu vraag je je af wat er in het pakket zat en geloof me dat was ik ook

Het kan vergif zijn of bommen of subversieve literatuur voor zover ik weet

Maar je zou mijn plezier kunnen meten met de allerkleinste maatbeker

Het was een ingelijste poster van een kitten met de tekst "geef nooit op"

Dus ik gaf het op!

wat kan ik nog meer doen?

Ik gaf het op: jij ook?

Ik bedoel wie houdt er niet van kittens, maar genoeg is genoeg

Ik gaf het op, ik gaf het op.

Dus hoewel ik weet dat het in onze cultuur in feite neerkomt op godslastering

Ik heb het gehad met de kracht van positief denken en de tirannie van vasthoudendheid

Ik kan niet leven met deze vasthoudendheid, afhankelijk van eindeloze prestaties

Ik zou liever ontspannen en terloops een mantra zingen waar ik echt in geloof:

Ik geef de hele tijd op

Ik geef het op en het gaat goed met me

Omdat ik moet gaan als het moeilijk wordt