Bedtime Stories - The Burning Hell

in every folk tale, in every book,

there is a hero or a heroine

and there is a witch or a troll or a crook

or an evil stepmother or just a general villain

and i remember reading when i was young

and i always felt sorry for the bad ones and the tricksters

i never identified with the little lost kids

but maybe that’s ‘cause i didn’t have brothers or sisters

and so when the witch died i cried

‘cause i didn’t want them to hurt her —

likewise when the troll got tricked and when the dragon got killed

and i hated the part when the wolf got ax-murdered,

and the moral of the story always left me unfulfilled

and i was not a sociopath,

i was a six-year-old

who could tell the difference between good and bad

a little boy with built in ethics who didn’t need to be told

that it was wrong to be mean to your mom or to lie to your dad

but i knew if i had to choose sides

i’d probably pick the empire;

i hated ewoks and i loved the death star.

and i never felt sorry for the last unicorn

i always thought that song needed a lot more guitar

and i did not grow up to be a serial killer,

though there are a few people on my list

and whenever i see a child reading a book about a boy-wizard

i find myself grinding my teeth and clenching my fists

and i want to say ‘hey kid here’s a bedtime story for you:

the wicked witch wins and the orphans lose.

they did everything right and now they’re orphan fondue

and the moral of the story is you don’t always get to choose

‘hey kid here’s a bedtime story for you:

the wicked witch wins and the orphans lose.

they did everything right and now they’re orphan fondue

and the moral of the story is you don’t always get to choose

in elk volksverhaal, in elk boek,

er is een held of een heldin

en er is een heks of een trol of een oplichter

of een boze stiefmoeder of gewoon een algemene schurk

en ik herinner me dat ik las toen ik jong was

en ik had altijd medelijden met de slechteriken en de bedriegers

ik heb me nooit geïdentificeerd met de kleine verloren kinderen

maar misschien komt dat omdat ik geen broers of zussen had

en dus toen de heks stierf, huilde ik

omdat ik niet wilde dat ze haar pijn zouden doen...

evenzo toen de trol werd bedrogen en toen de draak werd gedood

en ik haatte het deel toen de wolf werd vermoord,

en de moraal van het verhaal liet me altijd onvervuld

en ik was geen sociopaat,

ik was een zesjarige

wie kan het verschil zien tussen goed en slecht?

een kleine jongen met ingebouwde ethiek die niet verteld hoefde te worden

dat het verkeerd was gemeen tegen je moeder te zijn of tegen je vader te liegen

maar ik wist of ik partijen moest kiezen

ik zou waarschijnlijk het rijk kiezen;

ik haatte ewoks en ik hield van de death star.

en ik heb nooit medelijden gehad met de laatste eenhoorn

ik dacht altijd dat dat nummer veel meer gitaar nodig had

en ik ben geen seriemoordenaar geworden,

hoewel er een paar mensen op mijn lijst staan

en wanneer ik een kind een boek zie lezen over een tovenaarjongen

ik merk dat ik met mijn tanden knars en mijn vuisten bal

en ik wil zeggen 'hey kid, hier is een verhaaltje voor het slapengaan voor jou:

de boze heks wint en de wezen verliezen.

ze hebben alles goed gedaan en nu zijn ze weesfondue

en de moraal van het verhaal is dat je niet altijd kunt kiezen

'Hey kid, hier is een verhaaltje voor het slapengaan voor jou:

de boze heks wint en de wezen verliezen.

ze hebben alles goed gedaan en nu zijn ze weesfondue

en de moraal van het verhaal is dat je niet altijd kunt kiezen