So Alive - The Answering Machine

I caught your eyes in amongst the planes

You held a weary glance with your travel case

And I recall, I’ve never loved you more

You pretended you were younger than me

As you packed your souvenirs and the magazines

That we left huddled on the corner of your street

In the summer of 2009

We felt so alive

Your phrase book at the seaside

We’re muted on a fairground ride

Our words washed up with the tide

A wave of syllables

From grey winds to the blue skies

On the dockside, we’re so alive

The lifeboats and the warships

Hide in your eyes, we’re so alive

We’re so alive

Bodies sink on the morning train

As the skyline hunches over in the pouring rain

And I recall, I’ve never missed you more

I traced my finger on the guide book page

I joke about history, how it shows its age

A Swedish airport took you in

But never let you go

On central European time

We felt so alive

Your phrase book at the graveside

We’re muted on a father’s life

Our words washed up with the tide

A wave of syllables

From grey winds to the blue skies

On the dockside, we’re so alive

The lifeboats and the warships

Hide in your eyes, we’re so alive

We’re so alive

We’re so alive…

From grey winds to the blue skies

On the dockside, we’re so alive

The lifeboats and the warships

Hide in your eyes, we’re so alive

We’re so alive

Ik ving je blik tussen de vliegtuigen

Je wierp een vermoeide blik met je reisetui

En ik herinner me dat ik nooit meer van je heb gehouden

Je deed alsof je jonger was dan ik

Terwijl je je souvenirs en de tijdschriften inpakte

Dat we ineengedoken op de hoek van je straat zijn achtergelaten

In de zomer van 2009

We voelden ons zo levend

Uw taalgids aan de kust

We zijn gedempt tijdens een kermisrit

Onze woorden spoelden aan met het getij

Een golf van lettergrepen

Van grijze wind tot de blauwe lucht

Aan de kade zijn we zo levendig

De reddingsboten en de oorlogsschepen

Verstop je in je ogen, we zijn zo levend

We zijn zo levend

Lichamen zinken in de ochtendtrein

Terwijl de skyline voorover buigt in de stromende regen

En ik herinner me, ik heb je nooit meer gemist

Ik heb mijn vinger getraceerd op de gidsboekpagina

Ik maak een grapje over de geschiedenis, hoe die zijn leeftijd laat zien

Een Zweedse luchthaven bracht je naar binnen

Maar laat je nooit gaan

Op Midden-Europese tijd

We voelden ons zo levend

Uw taalgids bij het graf

We zijn gedempt over het leven van een vader

Onze woorden spoelden aan met het getij

Een golf van lettergrepen

Van grijze wind tot de blauwe lucht

Aan de kade zijn we zo levendig

De reddingsboten en de oorlogsschepen

Verstop je in je ogen, we zijn zo levend

We zijn zo levend

We leven zo ...

Van grijze wind tot de blauwe lucht

Aan de kade zijn we zo levendig

De reddingsboten en de oorlogsschepen

Verstop je in je ogen, we zijn zo levend

We zijn zo levend