Persone sole - Syria

Sto seduta qui

gli occhi al tramonto

il sole in cielo

?

un grande soldo

e cade come un’ostia luminosa

gi?

in bocca al mondo

e che cosa c'?, cosa non c'?

verrei veloce l?

da te

se tu ci fossi

se tu esistessi

dall’altra parte di me

seduta sul ciglio del mondo

sola su questo molo

la citt?

in sottofondo

sentire battere il cuore

di tutte le persone

le persone sole

le vedi qui davanti al mare

come tante linee parallele

come comete senza natale

come coriandoli d’estate

sempre gli stessi foulard

e le cravatte sbagliate

sassi levigati dal fiume della vita

bambini coi capelli bianchi

senza finestre, come le dita

nel buio dei guanti

e che cosa c'?, cosa non c'?

l’infinito?

finito dentro me

chiss?

se tu mi sta aspettando

dall’altra parte di te

seduta sul ciglio del mondo

sola su questo molo

la citt?

in sottofondo

sentire battere il cuore

di tutte le persone

e ti manco, come mi manchi

dentro al fiato e dentro ai fianchi

mentre il sole va a finire in bocca al mondo

ma dove andranno a finire

tutte quelle persone sole

le persone sole

le vedi qui davanti al mare

come tante linee parallele

con le loro impossibili storie d’amore

protagonisti senza essere visti

le persone sole

sono le luci delle processioni

milioni di candele nelle candelore

con il loro bisogno di raccontare

mi piace immaginarli danzare

al ritmo di un… na…nananana…

ik zit hier

ogen bij zonsondergang

de zon aan de hemel

?

een grote cent

en valt als een lichtgevende host

al

in de mond van de wereld

en wat niet, wat niet?

zou ik daar snel komen?

bij jou thuis

als je daar was

als je bestond

aan de andere kant van mij

zittend aan de rand van de wereld

alleen op dit dok

de stad?

op de achtergrond

voel je hart kloppen

van alle mensen

eenzame mensen

je ziet ze hier voor de zee

zoals zoveel parallelle lijnen

als kometen zonder kerst

zoals confetti in de zomer

altijd dezelfde sjaals

en de verkeerde banden

stenen gladgestreken door de rivier van het leven

kinderen met wit haar

raamloos, zoals vingers

in de duisternis van de handschoenen

en wat niet, wat niet?

het oneindige?

eindigde in mij

wie weet?

als je op me wacht

aan de andere kant van jou

zittend aan de rand van de wereld

alleen op dit dok

de stad?

op de achtergrond

voel je hart kloppen

van alle mensen

en je mist mij, zoals ik jou mis

in de adem en in de heupen

terwijl de zon in de mond van de wereld eindigt

maar waar zullen ze eindigen?

al die eenzame mensen

eenzame mensen

je ziet ze hier voor de zee

zoals zoveel parallelle lijnen

met hun onmogelijke liefdesverhalen

hoofdrolspelers zonder gezien te worden

eenzame mensen

zijn de lichten van de processies

miljoenen kaarsen in de kandelaars

met hun behoefte om te vertellen

Ik stel me graag voor dat ze dansen

op het ritme van een ... na ... nananana ...