Tęcza - Sylwia Grzeszczak

Przy umiarkowanym wietrze

Gdy słońce sięga naszych ciał

Myśli czyste jak powietrze

I trochę wolniej płynie czas

Wracam dobrze znaną drogą

Choć nie do takich samych miejsc

Bo wszystko się zmienia

Bo wciąż panta rhei

Gdzieś na starych zdjęciach szukamy się znów

A losu koleje przywiozły nas tu

Nie wszystko po myśli toczyło się, wiem

I śnimy o przyszłości sen

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

W czarnej porywistej burzy

Co w środku drogi sięga nas

Niespełnionym scenariuszem

Jak deszczem obrywamy w twarz

Mgła przesłania horyzonty

Na pierwszej linii frontu my

A w zmęczonych nadziejach pękają szwy

Lecz w końcu jak znak dla zagubionych serc

Rozbłyśnie najpiękniejsza z tęcz

Prędzej czy później to wszystko wróci

To co tak dawno nagle wypadło nam z rąk

Zgasi pragnienie po wielkiej suszy

Spadnie na ziemię a ta wyda plon

Prędzej czy później los się odwróci

Wyrówna bilans poniesionych strat

Jak wymarzona tęcza po burzy

Nasz czarno-biały koloruje świat

Milionem barw

Bij matige wind

Wanneer de zon ons lichaam bereikt

Gedachten helder als lucht

En de tijd gaat een beetje langzamer

Ik kom terug via een bekende weg

Hoewel niet naar dezelfde plaatsen

Omdat alles verandert

Want nog steeds panta rhei

Ergens in de oude foto's zoeken we nog eens

En het lot van de spoorwegen bracht ons hier

Dingen gingen niet zoals gepland, ik weet het

En we dromen van een toekomstige droom

Vroeg of laat komt het allemaal terug

Wat viel er ineens uit onze handen

Hij zal zijn dorst lessen na een grote droogte

Het zal op de grond vallen en het zal vrucht dragen

Vroeg of laat zullen de dingen omdraaien

Het zal het saldo van geleden verliezen compenseren

Als een droomregenboog na een storm

Onze zwart-wit kleurt de wereld

Een miljoen kleuren

In een zwarte windvlaag

Wat bereikt ons midden op de weg

onvervuld scenario

We slaan ons in het gezicht als regen

Mist verduistert de horizon

In de frontlinie hebben we

En in vermoeide hoop barsten de naden

Maar uiteindelijk als teken voor verloren harten

De mooiste regenboog zal schijnen

Vroeg of laat komt het allemaal terug

Wat zo lang geleden ineens uit onze handen viel

Hij zal zijn dorst lessen na een grote droogte

Het zal op de grond vallen en het zal vrucht dragen

Vroeg of laat zullen de dingen omdraaien

Het zal het saldo van geleden verliezen compenseren

Als een droomregenboog na een storm

Onze zwart-wit kleurt de wereld

Een miljoen kleuren