Najprzytulniej - Sylwia Grzeszczak

Najprzytulniej tam, gdzie już nie ma nas

Miejsca, które skrył pod skrzydłami czas

To co było trwa, nikt nam nie zabierze wspomnień

Tamto słońce ma — o wiele większą moc

Nasz ulubiony brzeg, kolana zdarte wciąż

Rodzice krzyczą dość

Pora do domu, jest już chłodniej

Ognisko płoszy ciemność, cisza w sercach gra

Wpatrzeni tacy mali w ten ogromny świat

Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc

Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle

A z czterech świata stron przywoziliśmy wiatr

Walizki pełne snów, od śniegu bielszy piach

I klika mądrych prawd i szczęścia nieuchwytny zapach

Lecz gdzie są tamte dni, kiedy mierzyliśmy mniej

Jak forteca był nasz dom, my się bawiliśmy w nie

Wojna dalej toczy się, lecz to już chyba nie zabawa

Pędzący pociąg — nie usłyszy mego stop

Mała dziewczynka pełna gigantycznych trosk

Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc

Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle

Takie chwile kiedy zamykamy oczy i wracamy do tych dni jeszcze raz

Subtelny uśmiech i cichuteńki płacz

Najprzytulniej jest mi tam, gdzie nikt nie zdąży

Nie odnajdzie drogi nikt oprócz nas

Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc

Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle

De gezelligste plek waar we er niet meer zijn

De plaatsen die de tijd onder zijn vleugels heeft verborgen

Wat blijft, niemand zal onze herinneringen wegnemen

Die zon heeft - veel meer kracht

Onze favoriete rand, knieën nog steeds geschaafd

Ouders schreeuwen genoeg

Het is tijd om naar huis te gaan, het is nu koeler

Het vuur beangstigt de duisternis, de stilte speelt in de harten

Zo kleintjes staren in deze enorme wereld

We komen terug van een lange weg naar onze oude gezellige plekjes

Perfecte en onwankelbare dagen verborgen in de herinnering aan de mist

En uit de vier delen van de wereld brachten we de wind

Koffers vol dromen, wit zand dan sneeuw

En een paar wijze waarheden en een ongrijpbare geur voor geluk

Maar waar zijn die dagen dat we minder maten?

Omdat een fort ons thuis was, speelden we erin

De oorlog is nog steeds aan de gang, maar ik denk niet dat het meer een spel is

Snel rijdende trein - zal mijn stop niet horen

Een klein meisje vol gigantische zorgen

We komen terug van een lange weg naar onze oude gezellige plekjes

Perfecte en onwankelbare dagen verborgen in de herinnering aan de mist

Zulke momenten waarop we onze ogen sluiten en weer terugkeren naar die tijd

Een subtiele glimlach en een beetje huilen

De gezelligste plek voor mij is waar niemand het kan halen

Niemand behalve wij zal de weg vinden

We komen terug van een lange weg naar onze oude gezellige plekjes

Perfecte en onwankelbare dagen verborgen in de herinnering aan de mist