Mon père - Sylvie Vartan

Que la maison me parait vide, sans son dsordre et sans sa voix

a me semble encore impossible pourtant il y a deux ans dj Ma mre a rang tous ses livres et ses outils de jardinier

Tous ces objets qu’il faisait vivre qui eux aussi vont s’ennuyer

Il ne parlait pas de la guerre, pourtant mon hros c’tait lui

J’tais si fire qu’il soit mon pre, fire de m’appeler comme lui

Ses colres taient des temptes lorsque j’avais dsobI

Et puis il pleurait en cachette parce que j’avais un premier prix

C’tait plus que de la tendresse qu’il avait pour tous nos rosiers

Il peignait avec maladresse, c’tait toujours moi qui posais

Je sais bien que je lui ressemble, je suis ttue comme il l’tait

J’ai ses yeux et ses cts tendres, et j’aime tout ce qu’il aimait

C’tait mon ami et mon frre et tous mes souvenirs d’enfant

C’tait mon ami et mon pre et il me manque bien souvent.

Dat het huis mij leeg lijkt, zonder rommel en zonder stem

Het lijkt me nog steeds onmogelijk, maar twee jaar geleden heeft mijn moeder al haar boeken en haar tuingereedschap opgeborgen.

Al deze objecten die hij tot leven heeft gebracht die ook zullen vervelen

Hij sprak niet over de oorlog, maar mijn held was hij

Ik was zo vuur dat hij mijn vader was, vuur om me achter hem aan te roepen

Zijn woede waren stormen toen ik ongehoorzaam was geweest

En toen huilde hij stiekem omdat ik een eerste prijs had

Het was meer dan tederheid die hij had voor al onze rozenstruiken

Hij schilderde onhandig, ik was altijd aan het poseren

Ik weet dat ik op hem lijk, ik ben koppig zoals hij was

Ik heb zijn ogen en zijn tedere kanten, en ik hou van alles waar hij van hield

Hij was mijn vriend en mijn broer en al mijn jeugdherinneringen

Hij was mijn vriend en mijn vader en ik mis hem vaak.