Deux mains - Sylvie Vartan

Deux mains

Ça ressemble à n’importe quoi

C’est ça, c’est rien, c’est fait de doigts

Deux mains

Qu’elles soient chargées d’or de diamants

Ou bien brûlées par la mer et le vent

Deux mains

Ça peut trouver deux autres mains

Et les garder jusqu’au matin

Deux mains

Ça peut pour une bague au doigt

Deux mains

Un jour trembler, trembler de joie

Ça peut aussi parler d’amour

Faire oublier la nuit le jour

Ça peut montrer le ciel offert

Ou vous pousser jusqu’en enfer

Comme les aiguilles des pendules

Le temps les sépare sans scrupule

Un jour pour un mot pour un rien

Ça claque la porte un matin

Deux mains

Ça souffre de ne rester qu'à deux

Et ça fait un signe d’adieu

Deux mains

Quand il est trop tard, ça se tend

Deux mains

Et ça ne trouve que du vent

Deux mains ça brille alors de larmes

Deux mains ça brille alors de larmes

Qu’elles soient chargées d’or ou brûlées par le vent

Deux mains

Ça devient implorant

Deux mains

Deux mains ça se joint en priant

Twee handen

Het lijkt op alles

Dat is het, het is niets, het is gemaakt van vingers

Twee handen

Mogen ze beladen zijn met diamanten goud

Of verbrand door de zee en de wind

Twee handen

Het kan twee andere handen vinden

En bewaar ze tot de ochtend

Twee handen

Het kan voor een vinger ring

Twee handen

Op een dag beven, beven van vreugde

Het kan ook van liefde spreken

Laat de nacht de dag vergeten

Het kan de aangeboden lucht laten zien!

Of duw je naar de hel

Zoals de wijzers van de klokken

De tijd scheidt hen gewetenloos

Een dag voor een woord voor niets

Op een ochtend slaat het de deur dicht

Twee handen

Het doet pijn om er maar twee te blijven

En het is een zwaai vaarwel

Twee handen

Als het te laat is, wordt het gespannen

Twee handen

En het vindt alleen wind

Twee handen zodat het straalt van tranen

Twee handen zodat het straalt van tranen

Of het nu beladen is met goud of verschroeid door de wind

Twee handen

Het wordt smeken

Twee handen

Twee handen die samenkomen in gebed