A salvo - Syla

Desde la luz con el viento a favor, ya vuelve el autor

Del verso no soy un profesional, soy progenitor

Voy navegando en el mar de mi pecho rumbo a babor

La isla del tesoro es simple para este conquistador

Es la sonrisa de mi madre Carmen y mi padre Antonio

Diamantes que no pueden robarme en mí patrimonio

Y mis hermanos Edu, Gálvez, Cano, Chus, Abel, Rafa

Cambiarlos por el cielo para mí sería un estafa

Es mi brisa, no hay cambio de divisas que pueda comprarla

Mi paz es firme y tu visa es muy fácil doblarla

Ponte a la fila y revisa la higiene de tu alma

Yo estoy con Syla, cargando sonrisas en mi arma

Ando viviendo y aprendiendo las cosas del tiempo

Voy corrigiendo y escribiendo estrofas sonriendo

Es la fortuna que tengo, así que mantén mi luz

Perdí mi tren, pero cogí el autobús

Y vuelvo a la virtud del verbo dando las gracias

Por la buena salud de mis nervios y sin hemorragias

Sé cuál es el secreto de este truco de magia

Es conversar con tus defectos con mera diplomacia

Y sonrío porque puedo mojarme pisando un charco

Y convertir en presente la foto antigua de ese marco

Tío, cuando no puedo más y me estoy ahogando

Pienso: La sonrisa tiene forma de barco, y estoy a salvo.

Cuando hay tormenta, todo es posible

Vive por ti, busca tu luz

Abre la puerta, algo te espera

En la oscuridad, pinta tu negro de azul

Vive por ti…

Ninguna frase poeta, generación

Cojo palabras sin más y las llamo canción

Palabras suenan, ilusionan, sedan

Serán mariposas ¿o qué es lo que me queda?

Están locos, deja que se rían, que se burlen

Llego a casa me abrazas y encaja el puzzle

Quiero discutir, quiero hacer las paces

Hazme sonreír sólo como tú lo haces

Tengo más fe en esto que en un supuesto Dios

Supe que eras tú, tú sabías demasiado

Me da igual lo que tengas, el futuro, el pasado

Veo mi presente, lo tengo claro

Tarareo bajo el sol ahora veo lo que son

Quieren que venda mi alma

Quieren que pierda la calma

Pero la calma no avisa y mi barco zarpa

Siento que nada me hace falta

Yo no piso la arena que pisan

Viajo en contra de la brisa

Sirenas como Lorena que me salvan la sonrisa

Quiero romper como las olas

Cubrir de espuma tus horas

Y tú sonarás incluso cuando no esté

Porque dibujo paisajes con frases

Porque soy quien quiero ser

Sólo con eso me conformo

La sonrisa tiene forma de barco y estoy a bordo.

Cuando hay tormenta, todo es posible

Vive por ti, busca tu luz

Abre la puerta, algo te espera

En la oscuridad, pinta tu negro de azul

Vive por ti…

Vanuit het licht met de wind in het voordeel is de auteur terug

Van het vers ben ik geen professional, ik ben een ouder

Ik vaar in de zee van mijn borst op weg naar de haven

Treasure Island is eenvoudig voor deze veroveraar

Het is de glimlach van mijn moeder Carmen en mijn vader Antonio

Diamanten die me niet van mijn landgoed kunnen beroven

En mijn broers Edu, Gálvez, Cano, Chus, Abel, Rafa

Ze ruilen voor de hemel zou oplichterij zijn voor mij

Het is mijn briesje, er is geen wisselkantoor dat het kan kopen

Mijn vrede is stevig en je visum is heel gemakkelijk te buigen

Ga in de rij staan ​​en controleer de hygiëne van je ziel

Ik ben bij Syla en laad glimlachen in mijn geweer

Ik leef en leer de dingen van de tijd

Ik corrigeer en schrijf strofes glimlachend

Het is het fortuin dat ik heb, dus houd mijn licht

Ik heb mijn trein gemist, maar ik heb de bus gepakt

En ik kom terug op de deugd van het werkwoord danken

Voor de goede gezondheid van mijn zenuwen en zonder bloeden

Ik ken het geheim van deze goocheltruc

Het is praten met je gebreken met louter diplomatie

En ik glimlach omdat ik nat kan worden als ik in een plas stap

En maak van de oude foto in die lijst een cadeautje

Man, als ik er niet meer tegen kan en ik verdrink

Ik denk: de glimlach heeft de vorm van een boot en ik ben veilig.

Als het stormt, is alles mogelijk

Leef voor jou, zoek jouw licht

Open de deur, er wacht je iets

Verf in het donker je zwart blauw

leven voor jou...

Geen zin dichter, generatie

Ik neem gewoon woorden en noem ze een lied

Woorden klinken, prikkelen, sedan

Worden het vlinders, of wat heb ik nog over?

Ze zijn gek, laat ze lachen, maak plezier

Ik kom thuis, je omhelst me en past de puzzel

Ik wil ruzie maken, ik wil vrede sluiten

laat me lachen, net als jij

Ik heb hier meer vertrouwen in dan in een veronderstelde God

Ik wist dat jij het was, je wist te veel

Het kan me niet schelen wat je hebt, de toekomst, het verleden

Ik zie mijn cadeau, ik heb het duidelijk

Ik neurie in de zon, nu zie ik wat ze zijn

Ze willen dat ik mijn ziel verkoop

Ze willen dat ik mijn kalmte verlies

Maar kalmte waarschuwt niet en mijn schip zet koers

Ik heb het gevoel dat ik niets nodig heb

Ik stap niet op het zand waar zij op stappen

Ik reis tegen de wind in

Zeemeerminnen zoals Lorena die mijn glimlach redden

Ik wil breken als de golven

Schuim je uren

En je belt zelfs als ik er niet ben

Omdat ik landschappen teken met zinnen

Want ik ben wie ik wil zijn

Alleen daarmee ben ik tevreden

De glimlach heeft de vorm van een boot en ik ben aan boord.

Als het stormt, is alles mogelijk

Leef voor jou, zoek jouw licht

Open de deur, er wacht je iets

Verf in het donker je zwart blauw

leven voor jou...