Sanctum Sanctorum - Сурганова и Оркестр

Если ты заповедник посредине пустыни,

Где до сих пор гнездится надежда,

Если ты тот оазис, столь редкостный ныне,

Где бродят странники в белых одеждах,

Если ты среди свалок железного лома

Сохранила свою первозданность,

Это значит, что я хочу быть твоим гостем,

И дай Бог, чтоб не слишком незваным.

Пусти меня к себе!

Открой мне двери в храм, в свой Sanctum Sanctorum.

Я хочу обрести новый мир…

Открой границу мне!

Я не порву твоих тонких струн, видишь, я осторожен.

Я не предам живое огню…

Иногда ты приходишь, неся белую тайну,

Воскрешая во мне человека.

Иногда ты бываешь нереально-случайной —

Последней иллюзией XX века.

У меня было время, чтобы убедиться,

Что иллюзиям свойственно таять.

У меня были шансы потом возродиться,

Всплыв на поверхность из бездны отчаянья.

Пусти меня к себе!

Открой мне двери в храм, в свой Sanctum Sanctorum.

Я хочу обрести новый мир…

Открой границу мне!

Я не помну ковёр твоих трав, видишь, я босиком.

Я не предам живое огню…

Знаю, жизнь коротка, и не хватит отрезка,

Чтоб постичь твою суть до истоков,

Но я вхожу в воду глубочайшей из рек,

Чтоб не помнить отпущенных сроков.

У меня было время, чтобы убедиться,

Что иллюзиям свойственно таять.

У меня были шансы потом возродиться,

Всплыв на поверхность из бездны отчаянья.

Пусти меня к себе!

Открой мне двери в храм, в свой Sanctum Sanctorum.

Я хочу обрести новый мир…

Открой границу мне!

Нет, я не буду стрелять, там птицы, видишь, я безоружен.

Я не предам живое огню…

Als je een reservaat bent midden in de woestijn,

Waar hoop nog nestelt

Als jij die oase bent, die nu zo zeldzaam is,

Waar zwervers in witte gewaden rondzwerven,

Als je een van de schrootstortplaatsen bent

behield zijn originaliteit

Dit betekent dat ik je gast wil zijn,

En God verhoede, niet te onuitgenodigd.

Laat me binnen!

Open voor mij de deuren naar de tempel, naar uw Sanctum Sanctorum.

Ik wil een nieuwe wereld ontdekken...

Open de grens voor mij!

Ik zal je dunne touwtjes niet breken, zie je, ik ben voorzichtig.

Ik zal de levenden niet aan het vuur verraden...

Soms kom je met een wit geheim

Een persoon in mij tot leven wekken.

Soms ben je onrealistisch willekeurig -

De laatste illusie van de 20e eeuw.

Ik had tijd om het zeker te weten

Die illusies hebben de neiging om te smelten.

Ik had kansen om later herboren te worden,

Aan de oppervlakte komen uit de afgrond van wanhoop.

Laat me binnen!

Open voor mij de deuren naar de tempel, naar uw Sanctum Sanctorum.

Ik wil een nieuwe wereld ontdekken...

Open de grens voor mij!

Ik herinner me je kruidentapijt niet, zie je, ik ben blootsvoets.

Ik zal de levenden niet aan het vuur verraden...

Ik weet dat het leven kort is, en er is niet genoeg segment,

Om je essentie tot aan de oorsprong te begrijpen,

Maar ik ga het water van de diepste rivieren in,

Om de deadlines niet te onthouden.

Ik had tijd om het zeker te weten

Die illusies hebben de neiging om te smelten.

Ik had kansen om later herboren te worden,

Aan de oppervlakte komen uit de afgrond van wanhoop.

Laat me binnen!

Open voor mij de deuren naar de tempel, naar uw Sanctum Sanctorum.

Ik wil een nieuwe wereld ontdekken...

Open de grens voor mij!

Nee, ik zal niet schieten, er zijn vogels, zie je, ik ben ongewapend.

Ik zal de levenden niet aan het vuur verraden...