Яма - ST1M

Подходит к концу ещё один год

Жизнь забирает данное время нам, в счёт долгов

Всё на кон, знакомое чувство не так ли?

Но улыбаться можно даже и на грустном спектакле

От плавных па и до крутых виражей

Как судьба непредсказуема забыли уже

Движемся по течению, лишь бы ветер не стих

На удачу надеемся, пальцы успев скрестить

И так по кругу, пока небо его не разомкнёт

И мы дослушаем до коды всю симфонию её

Но неужели это всё, чего мы заслужили тут?

Очередную подводя хоть и мысленную черту

Бытует мнение, что каждому уготован свой час

Но людям подсказки вселенной не свойственно замечать

И мы предпочитаем верить, что ни на что не влияем

Медленно подкрадываясь к яме

Пусть в этой жизни надежда на завтра

Будет с тобой до последнего дня

Важно не то, кем ты хотел казаться

А то что останется после тебя

Пусть в этой жизни надежда на завтра

Будет с тобой до последнего дня

Важно не то, кем ты хотел казаться

А то что останется после тебя

Подходит к концу ещё один год

На разбитых надеждах танцующий босиком

А мы с укором наблюдаем, но коррективы не вносим

Упоминая изредка и практически вскользь их

Искусственно воссозданный пейзаж

И мы где-то посередине: и не против и не за

И вроде заново с последнего не стартовать сейва

Но и дороги не отыскать наугад всей нам

Так и маемся в нерешительной коме

Ведь тайник, в котором смелость без дела лежит, укромен

И кто, кроме нас самих, к нему может найти шифр

Если один жив только честный среди лживых

Сожаление – не больше чем камуфляж

Для тех, чьи в огонь надежды тут брошены были зря

И мы предпочитаем верить, что ни на что не влияем

Медленно подкрадываясь к яме

Пусть в этой жизни надежда на завтра

Будет с тобой до последнего дня

Важно не то, кем ты хотел казаться

А то что останется после тебя

Пусть в этой жизни надежда на завтра

Будет с тобой до последнего дня

Важно не то, кем ты хотел казаться

А то что останется после тебя

Er is weer een jaar voorbij

Het leven neemt deze tijd voor ons, vanwege schulden

Het staat allemaal op het spel, vertrouwd gevoel toch?

Maar je kunt zelfs glimlachen bij een triest optreden

Van soepele stappen tot scherpe bochten

Hoe het lot onvoorspelbaar is, al vergeten

We gaan met de stroom mee, als de wind maar niet gaat liggen

We hopen op veel geluk, we zijn erin geslaagd om onze vingers te kruisen

En zo in een cirkel totdat de lucht het opent

En we zullen luisteren naar de code van haar hele symfonie

Maar is dat echt alles wat we hier verdienen?

Nog een mentale lijn samenvattend

Er is een mening dat iedereen zijn eigen uur heeft

Maar mensen hebben de neiging om de aanwijzingen van het universum niet op te merken

En we geloven liever dat we nergens invloed op uitoefenen

Langzaam kruipend naar het gat

Moge er in dit leven hoop zijn voor morgen

Zal bij je zijn tot de laatste dag

Het gaat er niet om wie je wilde zijn

En wat zal er na jou overblijven

Moge er in dit leven hoop zijn voor morgen

Zal bij je zijn tot de laatste dag

Het gaat er niet om wie je wilde zijn

En wat zal er na jou overblijven

Er is weer een jaar voorbij

Op blote voeten dansen op gebroken hoop

En wij observeren verwijtend, maar wij passen niet aan

Ze af en toe en bijna terloops noemen

Kunstmatig nagemaakt landschap

En we zitten ergens in het midden: noch tegen, noch voor

En het lijkt alsof je niet kunt beginnen met opslaan vanaf de laatste

Maar de weg is niet voor ons allemaal willekeurig te vinden

En dus zwoegen we in een besluiteloze coma

De schuilplaats waarin de moed ijdel ligt, is immers afgezonderd

En wie, behalve wijzelf, kan er een code voor vinden

Als iemand leeft, alleen de eerlijke onder de bedriegers

Spijt is niets meer dan camouflage

Voor degenen wiens hoop tevergeefs in het vuur werd geworpen

En we geloven liever dat we nergens invloed op uitoefenen

Langzaam kruipend naar het gat

Moge er in dit leven hoop zijn voor morgen

Zal bij je zijn tot de laatste dag

Het gaat er niet om wie je wilde zijn

En wat zal er na jou overblijven

Moge er in dit leven hoop zijn voor morgen

Zal bij je zijn tot de laatste dag

Het gaat er niet om wie je wilde zijn

En wat zal er na jou overblijven