Фотоальбом - ST1M

На этих снимках вся наша жизнь

На этих снимках всё, чем мы дорожим

И если есть что-то важнее, скажи

Важнее памяти

Порой тянет немного погрустить по-доброму

И я беру фотоальбом, в котором вся жизнь собрана

Прошлое проносится вихрем перед глазами

Будто мне десять лет за минуту пересказали

Вот я во дворе гоняю мяч затемно

И к девяти надо быть дома обязательно

Мама зовёт меня с балкона на ужин

И я бегу на яркий свет знакомых окон по лужам

Крыши, заборы, вечно рваные штаны

Или мне кажется, или мир правда был тогда иным,

А вот я с мамой и отцом на море в девяностом

Они совсем не изменились, это я стал взрослым

И вроде времени порядком с тех пор утекло

И жизнь то клеилась, то разбивалась, как стекло,

Но среди этих пыльных снимков всё по-старому

Вот она какая, эта ностальгия, стало быть

Нет места родней родительского дома

И нет воспоминаний надёжней фотоальбома

Исколесив полмира, я всегда возвращаюсь назад,

А потом заново — отель, аэропорт, вокзал

Это мы на выпускном: Наташка, я и Лёха

Нам по шестнадцать, и я слышу беззаботный хохот

Видимо, стрелки врут, время летит куда быстрей

И дни проходят под девизом «Попробуй успей»

А здесь я с ней, и ни намека на разлуку

Она застенчиво держит меня за руку

Школьные книги упрятаны в самый дальний ящик

И я не возвращаюсь ночевать домой всё чаще

Нас раскидало по миру кого куда

Жизнь превратилась в нескончаемую вереницу дат,

Но среди этих пыльных снимков всё по-старому

Вот она какая, эта ностальгия, стало быть

Op deze foto's, ons hele leven

Op deze foto's alles wat we waarderen

En als er iets belangrijkers is, vertel het me dan

Belangrijker dan geheugen

Soms trekt het een beetje om op een vriendelijke manier te rouwen

En ik neem een ​​fotoalbum waarin al het leven is verzameld

Het verleden flitst voor mijn ogen

Alsof ze me tien jaar in een minuut vertelden

Hier ben ik in de tuin achter de bal aan in het donker

En om negen uur moet je thuis zijn

Mam belt me ​​vanaf het balkon voor het avondeten

En ik ren door de plassen het heldere licht van bekende ramen tegen

Daken, hekken, altijd gescheurde broeken

Of het lijkt mij, of de wereld was toen echt anders,

En hier ben ik met mijn vader en moeder op zee in de jaren negentig

Ze zijn helemaal niet veranderd, ik was het die volwassen werd

En sindsdien lijkt de tijd voorbij te zijn gevlogen

En het leven plakte aan elkaar, brak toen als glas,

Maar tussen deze stoffige foto's is alles hetzelfde

Hier is het, deze nostalgie dus

Er is geen plaats familieleden van het ouderlijk huis

En er zijn geen herinneringen die betrouwbaarder zijn dan een fotoalbum

Ik heb de halve wereld gereisd en kom altijd terug,

En dan nog - hotel, luchthaven, treinstation

Dit zijn wij bij het afstuderen: Natasha, ik en Lyokha

We zijn zestien en ik hoor zorgeloos gelach

Blijkbaar liegen de pijlen, de tijd vliegt veel sneller

En de dagen gaan voorbij onder het motto "Probeer het op tijd"

En hier ben ik met haar, en geen spoor van scheiding

Ze houdt verlegen mijn hand vast

Schoolboeken zijn verstopt in de verste la

En ik kom niet vaker terug om de nacht thuis door te brengen

We waren in alle richtingen over de hele wereld verspreid

Het leven is een eindeloze reeks dates geworden,

Maar tussen deze stoffige foto's is alles hetzelfde

Hier is het, deze nostalgie dus