Вчера, сегодня, завтра - ST1M

Припев:

Вчера, сегодня, завтра,

Дни проносятся мимо.

Вчера, сегодня, завтра,

И время неумолимо.

Вчера, сегодня, завтра,

Что там, впереди, не ясно.

Но пока в угол судьбой не загнан,

Я чтоб успеть все лечу на красный.

Душ, кофе, на сборы есть минут 15.

Погода, курс валют, пара утренних публикаций.

Жена спит, а у меня скоро самолёт,

Я по тихой одеваюсь, чтоб не разбудить её.

За столько лет мы с ней к разлукам так и не привыкли,

Я как всегда после концерта обратно прямым к ней.

Моей вселенной стали сын и она,

Любовь идёт в слепую, как глубоководный сонар.

Снова такси в аэропорт, радио молчит,

В кармане телефон, бумажник и ключи,

Из вещей рюкзак, я привык летать налегке.

А мир пустой внутри, как манекен.

Я отрываю от души кусок, вот вам песня,

А мне по новой, жди, верь, надейся.

Повод волком выть, если бы не было так смешно.

Вроде всё сказал, что должен был, а дальше что?

Припев:

Вчера, сегодня, завтра,

Дни проносятся мимо.

Вчера, сегодня, завтра,

И время неумолимо.

Вчера, сегодня, завтра,

Что там, впереди, не ясно.

Но пока в угол судьбой не загнан,

Я чтоб успеть все лечу на красный.

Не мы выбираем дороги, это они нас.

Но куда приведет моя?

Ответьте на милость.

Я стучусь в эти закрытые двери сколько себя помню.

И иной подход не знаком мне!

Высоко вверх меня вновь поднимет лайнер.

Я не сомкну глаз, хоть полет и будет дальним.

Столько мыслей, что голова кругом.

Если вертикально штопки подняты, ремни туго.

Где я приземлюсь по прошествии долгих лет?

Зачем вообще мне крылья, от которых толку нет?

Прошлое в меня вцепилось и держит,

И я ему сопротивляюсь всё реже.

В иллюминатор не видно земли,

Я хотел над облаками быть, желания сбылись.

Повод волком выть, если бы не было так смешно.

Вроде всё сказал, что должен был, а дальше что?

Припев:

Вчера, сегодня, завтра,

Дни проносятся мимо.

Вчера, сегодня, завтра,

И время неумолимо.

Вчера, сегодня, завтра,

Что там, впереди, не ясно.

Но пока в угол судьбой не загнан,

Я чтоб успеть все лечу на красный.

Вчера, сегодня, завтра,

Дни проносятся мимо.

Вчера, сегодня, завтра,

И время неумолимо.

Вчера, сегодня, завтра,

Что там, впереди, не ясно.

Но пока в угол судьбой не загнан,

Я чтоб успеть все лечу на красный.

Refrein:

Gisteren vandaag morgen,

Dagen gaan voorbij.

Gisteren vandaag morgen,

En de tijd is meedogenloos.

Gisteren vandaag morgen,

Wat er aan de hand is, is niet duidelijk.

Maar totdat het lot in een hoek gedreven wordt,

Om overal tijd voor te hebben vlieg ik naar rood.

Douche, koffie, er zijn 15 minuten om je klaar te maken.

Het weer, wisselkoersen, een paar ochtendpublicaties.

Mijn vrouw slaapt, en ik heb binnenkort een vliegtuig,

Ik kleed me rustig aan om haar niet wakker te maken.

Al zoveel jaren zijn we niet gewend geraakt aan scheidingen,

Zoals altijd ga ik na het concert meteen weer naar haar terug.

Mijn universum werd een zoon en zij,

Liefde wordt blind als diepzee-sonar.

Nog een taxi naar het vliegveld, de radio is stil,

Telefoon, portemonnee en sleutels in mijn zak,

Van de rugzakdingen ben ik gewend om licht te vliegen.

En de wereld is leeg van binnen, als een paspop.

Ik scheur een stuk van mijn ziel, hier is een lied voor jou,

En voor mij een nieuwe, wacht, geloof, hoop.

Een reden om te huilen als een wolf, als het niet zo grappig was.

Het lijkt erop dat hij alles zei wat hij moest zeggen, en wat dan?

Refrein:

Gisteren vandaag morgen,

Dagen gaan voorbij.

Gisteren vandaag morgen,

En de tijd is meedogenloos.

Gisteren vandaag morgen,

Wat er aan de hand is, is niet duidelijk.

Maar totdat het lot in een hoek gedreven wordt,

Om overal tijd voor te hebben vlieg ik naar rood.

Wij kiezen niet de wegen, zij kiezen ons.

Maar waar zal de mijne toe leiden?

Antwoord met genade.

Ik klop al zo lang als ik me kan herinneren op deze gesloten deuren.

En een andere benadering is mij niet bekend!

De voering zal me weer hoog optillen.

Ik zal mijn ogen niet sluiten, ook al zal de vlucht lang zijn.

Zoveel gedachten dat mijn hoofd tolt.

Als de stop verticaal omhoog staat, zitten de banden strak.

Waar kom ik na vele jaren terecht?

Waarom heb ik vleugels nodig, waarvan er geen zin is?

Het verleden greep me en houdt me vast,

En ik weersta hem steeds minder.

Door de patrijspoort is de aarde niet zichtbaar,

Ik wilde boven de wolken zijn, mijn wensen kwamen uit.

Een reden om te huilen als een wolf, als het niet zo grappig was.

Het lijkt erop dat hij alles zei wat hij moest zeggen, en wat dan?

Refrein:

Gisteren vandaag morgen,

Dagen gaan voorbij.

Gisteren vandaag morgen,

En de tijd is meedogenloos.

Gisteren vandaag morgen,

Wat er aan de hand is, is niet duidelijk.

Maar totdat het lot in een hoek gedreven wordt,

Om overal tijd voor te hebben vlieg ik naar rood.

Gisteren vandaag morgen,

Dagen gaan voorbij.

Gisteren vandaag morgen,

En de tijd is meedogenloos.

Gisteren vandaag morgen,

Wat er aan de hand is, is niet duidelijk.

Maar totdat het lot in een hoek gedreven wordt,

Om overal tijd voor te hebben vlieg ik naar rood.