Р.И.П.К.И.П. - ST1M

Храбрость города берёт, для меня это данность

Но ценности большинства увы поменялись недавно

Трусость города сдаёт, так теперь и живут все

Подводя этот итог, вряд ли я ошибусь тут

Кто ты?

Раб этих господ?

Смерд?

Они и рады принимать нас тут за скот всех

Каково это идти под расстрельным конвоем

Зная, что ты из несогласных был последним на воле?

И может именно ты мог в корне всё исправить

Но предпочёл с друзьями пить спокойно вискарик

Мало ли что творится там, нас это не трогает

Именно так рождается насыпь на надгробии

Кто ты?

Гражданин сырьевого придатка?

Человеком стать чьи попытки безрезультатны

Или тот, кому по силам ещё бунт

Чей экватор добра и зла пока не смещён тут

Они заберут всё что нам дорого, им класть

Что народу давно поперёк горла их власть

Сытые рожи учат с экрана как жить голодных

Забывая, что однажды их могут лишить короны

История помнит такой расклад

Что бывает, когда вертикаль подлостью обросла

Сколько не дури страну, не спрятать истину под дёрн

Рано или поздно каста избранных падёт

Идёт невидимая война

К ней каждый из нас причастен

Нас истребляют медленно

Но мы не обязаны пасть в ней

Каждый из нас в ответе за то, что сейчас видит

Но пора срезать уже кукловодам начать нити

Сегодня ты тих и горд, а завтра ты для них корм

Как можно больше забрать хотят в ад с собой прямиком

Кто ты?

Крестик чужим почерком в бюллетени?

Один из тех, кого держать не хочется за людей им?

Или продолжаешь сопротивление их гнёту?

Глотают другие пока смиренно гнильё тут

Сами себе врём и по инерции верим

Каторжникам с галеры всегда виднеется берег

Но чем дольше ждём, тем от нас дальше его огни

Ладно – мы!

Но наши дети?

Страшней всего за них

Кто ты?

Притворяющийся спящим пассажир?

В то время как вагон весь остальной сражается за жизнь

Или ты тот, в ком безразличия зерно не проросло-таки?

И всё же будут пущены виновные в расход враги?

Им до фонаря, что там за окнами их усадеб

Словно собакам, кости нам, только бы не кусали

Но цепь и конура когда-то надоесть могут

А голодных псов обездоленных здесь много

История помнит такой расклад

Что бывает, когда вертикаль подлостью обросла

Сколько ни дури страну, не спрятать истину под дёрн

Рано или поздно каста избранных падёт

De moed van de stad vergt, voor mij is het een gegeven

Maar de waarden van de meerderheid zijn helaas recentelijk veranderd

De lafheid van de stad geeft zich over, dus nu leeft iedereen

Als ik dit resultaat samenvat, is het onwaarschijnlijk dat ik me hier vergis.

Wie ben jij?

Slaaf van deze meesters?

smeren?

Ze brengen ons hier graag voor al het vee

Hoe is het om onder executie-escorte te gaan?

Wetende dat u de laatste van de andersdenkenden aan de buitenkant was?

En misschien was jij het die alles fundamenteel kon repareren

Maar ik dronk liever rustig whisky met mijn vrienden

Je weet nooit wat daar gebeurt, het raakt ons niet

Zo wordt een heuvel op een grafsteen geboren

Wie ben jij?

Een burger van een grondstofaanhangsel?

Om een ​​man te worden wiens pogingen nutteloos zijn

Of degene die nog kan rebelleren

Wiens evenaar van goed en kwaad hier nog niet is verschoven?

Ze zullen alles nemen wat ons dierbaar is, zet ze

Dat het volk al lang in de keel van hun macht zit

Volledige gezichten leren vanaf het scherm hoe je honger kunt leven

Vergeten dat ze op een dag misschien van de kroon worden beroofd

De geschiedenis onthoudt dit

Wat gebeurt er als de verticale overgroeid is met gemeenheid?

Hoevelen houden het land niet voor de gek, verstop de waarheid niet onder de grasmat

Vroeg of laat zal de gekozen kaste vallen

Er is een onzichtbare oorlog gaande

Ieder van ons is er bij betrokken.

We worden langzaam uitgeroeid

Maar we hoeven er niet in te trappen

Ieder van ons is verantwoordelijk voor wat we nu zien

Maar het is tijd om de poppenspelers door te knippen om de draden te starten

Vandaag ben je stil en trots, en morgen ben je voedsel voor hen.

Ze willen zoveel mogelijk rechtstreeks naar de hel nemen

Wie ben jij?

Een kruis in het handschrift van iemand anders op een stembiljet?

Een van degenen die ze niet voor het volk willen houden?

Of blijf je weerstand bieden aan hun onderdrukking?

Slik anderen terwijl ze hier nederig verrot zijn

We liegen tegen onszelf en door traagheid geloven we

De veroordeelden van de kombuis zien altijd de kust

Maar hoe langer we wachten, hoe verder van ons zijn lichten

Oké - dat zijn we!

Maar onze kinderen?

Het engste voor hen

Wie ben jij?

Passagier die doet alsof hij slaapt?

Terwijl de rest van de auto vecht voor het leven

Of ben jij degene bij wie de korrel van onverschilligheid nog niet is ontkiemd?

En toch zullen de vijanden die zich schuldig maken aan uitgaven worden gelanceerd?

Ze geven niets om de lantaarn die buiten de ramen van hun landgoederen staat

Net als honden, botten voor ons, gewoon niet bijten

Maar de ketting en de kennel kunnen soms verveeld raken

En er zijn hier veel hongerige honden berooid

De geschiedenis onthoudt dit

Wat gebeurt er als de verticale overgroeid is met gemeenheid?

Het maakt niet uit hoe je het land voor de gek houdt, verberg de waarheid niet onder de grasmat

Vroeg of laat zal de gekozen kaste vallen