Коридоры - ST1M

Над моей улицей свинцовые тучи.

Уже не первое сквозное, но ошибки не учат.

И снова пыль в глаза по новостям, и снова дожди —

Всё так отчётливо и очевидно, словно в HD.

В бокале твоё не допитое — полусладкое красное,

Я хоть раз дал тебе повод мне не верить на слово?

От нас осталась только тишина в пустой квартире,

В кого нас эти ледяные будни превратили?

Люди за окнами по прежнему спешат куда-то.

Что понедельник, что суббота — разница лишь в датах.

А за кулисами моего сердца — пусто.

К собственному счастью путь осколками чужого услан.

Я устал летать, касаясь Земли.

Мир, придуманный нами вдруг оказался двулик.

Я не признаюсь… Да и ты, вряд ли скажешь мне, как я тебе дорог.

Мы заблудились в этих коридорах.

Наши с тобой миры стали параллельными.

И я, с передовой их войн списан по ранению.

Небо цепляется за крыши высоток.

Кино продолжится без нас, мы с тобой лишь эпизоды.

Сотовый недоступен и завтра всё-таки наступит!

А я застрял между землёй и небом на уступе!

И мне сейчас не важно — вверх или вниз,

Лишь бы не слышать этих бесконечных, ветхих реприз.

Играть по крупному — не значит, не замечать мелочей.

Запах твоих духов или брелок на связке ключей —

Всё, что напомнить о тебе может более или менее,

Хоть я и улыбаюсь, мне больно до онемения.

Утро сотрёт тебя из памяти CTRL + Delete,

И чувства вместе с прошлым удалит.

Я не признаюсь… Да и ты, вряд ли скажешь мне, как я тебе дорог.

Мы заблудились в этих коридорах.

Er hangen loden wolken boven mijn straat.

Niet de eerste door, maar fouten leren niet.

En weer stof in de ogen op het nieuws, en weer regen -

Alles is zo duidelijk en duidelijk, als in HD.

In een glas van je nog niet opgedronken - halfzoete rode,

Heb ik je ooit een reden gegeven om me niet op mijn woord te geloven?

Het enige dat van ons overbleef was stilte in een leeg appartement,

In wie zijn dit ijzige dagelijkse leven van ons veranderd?

Mensen buiten de ramen haasten zich nog ergens.

Zoals maandag, zoals zaterdag - het verschil zit alleen in datums.

En achter de schermen van mijn hart is leeg.

Naar je eigen geluk wordt het pad weggestuurd door fragmenten van dat van een ander.

Ik ben het beu om de aarde aan te raken.

De door ons bedachte wereld bleek ineens twee gezichten te hebben.

Ik zal niet bekennen... En ook jij zult me ​​waarschijnlijk niet vertellen hoe dierbaar ik voor je ben.

We zijn verdwaald in deze gangen.

Onze werelden met jou zijn parallel geworden.

En ik, uit de frontlinie van hun oorlogen, werd wegens verwondingen buiten dienst gesteld.

De lucht klampt zich vast aan de daken van wolkenkrabbers.

De film gaat verder zonder ons, jij en ik zijn maar afleveringen.

Mobiele telefoon is niet beschikbaar en morgen komt nog!

En ik zit vast tussen aarde en lucht op een richel!

En nu maakt het mij niet uit - omhoog of omlaag,

Al was het maar om deze eindeloze, afgeleefde herhalingen niet te horen.

Groot spelen betekent niet dat je de kleine dingen niet opmerkt.

De geur van je parfum of een sleutelhanger aan een sleutelbos -

Alles wat je aan jou herinnert, kan min of meer

Ook al lach ik, het doet me pijn tot het punt van gevoelloosheid.

Morning zal je uit het geheugen wissen CTRL + Delete,

En gevoelens samen met het verleden zullen worden verwijderd.

Ik zal niet bekennen... En ook jij zult me ​​waarschijnlijk niet vertellen hoe dierbaar ik voor je ben.

We zijn verdwaald in deze gangen.