Хватит - ST1M

Жизнь топит быстрой рекой

Контрольный выстрел?

Легко!

Не всем из нас суждено однажды

Наверх отбыть стариком

Счастье недалеко, но нам не дали код

И снова кого-то огненным шаром

Выплюнул в небо Меконг

Это выход из комы

А не выход искомый

Наши следы у подножия рая

Но время засыплет песком их

Да, путь выпал рисковый

И те, кто остались на нём навсегда

Нами будут забыты не скоро

Кресты вдоль дорог

Луковицы церквей

И лица, которые нам иногда

Будут сниться теперь

Эти сны – всё что есть

Оттого и ценней

Может хватит?

Скольких ты заберёшь ещё братьев?

Остановись, прошу, всего ради

Сил уже больше нет, Божья Матерь.

Может хватит?

А?

Горсть земли в кулаке

Боль – скорби апологет

Жизнь убирает с доски фигуры

Не заменив их никем

Они покинули мир как пришли – налегке

Ещё сиять бы их маякам

Время пустить бы вспять, но никак

И мы надеемся, что когда-нибудь

Встретим там их наверняка

Всех тех чьи имена на венках на века

Стенания небес

Превращаются в грязь под подошвой

Ведь и с нами, и без

Человечество дальше свой праздник продолжит

Пир во время чумы

Всё проявится позже

Как шрамы на коже

Het leven stroomt als een snelle rivier

Controle schot?

Gemakkelijk!

We zijn niet allemaal op een dag voorbestemd

Boven om de oude man te verlaten

Geluk is niet ver weg, maar we hebben de code niet gekregen

En weer iemand met een vuurbal

Spuug de Mekong in de lucht

Dit is een uitweg uit een coma

En niet de weg naar buiten

Onze voetafdrukken aan de voet van het paradijs

Maar de tijd zal ze met zand bedekken

Ja, het pad viel riskant

En degenen die er voor altijd op bleven

We zullen niet snel vergeten worden

Kruist langs de wegen

Kerk bollen

En de gezichten die we soms

Zal nu dromen

Deze dromen zijn alles wat er is

Daarom is het waardevoller

Misschien genoeg?

Hoeveel broers wil je nog nemen?

Stop alsjeblieft, gewoon omwille van

Er zijn geen krachten meer, Moeder van God.

Misschien genoeg?

MAAR?

Een handvol aarde in een vuist

Pijn is een verontschuldiging voor verdriet

Het leven haalt figuren van het bord

Zonder ze door iemand te vervangen

Ze verlieten de wereld zoals ze kwamen - licht

Hun vuurtorens zouden nog steeds schijnen

Tijd om terug te keren, maar op geen enkele manier

En we hopen ooit

We zullen ze daar zeker ontmoeten.

Al degenen wiens namen al eeuwen op kransen staan

Het gekreun van de hemel

Verander in vuil onder de zool

Immers, met ons en zonder

De mensheid gaat door met vakantie

Feest in tijd van pest

Alles zal later verschijnen.

Als littekens op de huid