Белый шум (feat. Макс Лоренс) - ST1M

Под стук колёс, в полупустом вагоне

Я пытаюсь докопаться до истины

И вновь моя молчаливая исповедь

Усмирит дурака в тихоне

В дорогу дальнюю сердце просится,

Но душа домой зовёт по прежнему

Чувства продаются оптом и в розницу

И чем ближе рай, тем ад неизбежнее

Наберу, но послать не решусь опять

И до утра так и буду маяться

Мне б к аналою в тайне от пономарицы,

Но я последней надежды лишу себя

Я не то чтобы весь такой правильный

И вроде как и не сволочь последняя

Жил как все, не всегда по правилам,

Но и для вас божьим не был посредником

Сколько влезет драматизируйте

Мне от слез ни тепло, ни холодно

В самом сердце большого города

И такие бывают прихоти

Припев:

Я больше не жду

Что этот маршрут приведет меня в рай прямиком

Я белый шум

Среди музыки вдаль уплывающих облаков

Полустанки мелькают за окнами,

А я молчу стою в прокуренном тамбуре

Вроде есть что сказать ей, но надо ли?

Эти сентябри все силы отняли

Может, я и не ангел с крыльями,

Но ко дну не тянул вас за уши

Все миры мои на ней сошлись клиньями,

Но она не за мной, увы, замужем

Ночь как кофе, горчит и черная,

А я смотрю в ней на своё отражение

Кто же следующий?

Неужели я?

Для него ты всего лишь еще одна

Если вдруг меня спросят на выходе

Сожалею ли я и каюсь ли

Я отвечу: Смешно, я «выхватил»

И дотронусь до звезд на радостях

Моя жизнь из дороги соткана

Вереницей перонов и станций

Мне б сойти на одной и остаться

Припев.

Op het geluid van wielen, in een halflege koets

Ik probeer tot op de bodem van de waarheid te komen

En nogmaals mijn stille bekentenis

Breng de dwaas in stilte tot bedaren

Het hart vraagt ​​om een ​​verre reis,

Maar de ziel roept naar huis als voorheen

Gevoelens worden in het groot en klein verkocht

En hoe dichter de hemel is, hoe onvermijdelijker de hel

Ik zal bellen, maar ik durf niet opnieuw te verzenden

En tot de ochtend zal ik zwoegen

Ik zou in het geheim naar de lessenaar gaan van de koster,

Maar ik zal mezelf mijn laatste hoop beroven

ik ben niet zo correct

En het lijkt niet de laatste klootzak

Leefde zoals iedereen, niet altijd volgens de regels,

Maar zelfs voor jou was God geen tussenpersoon

Dramatiseer zoveel je wilt

Ik ben noch warm noch koud van tranen

In het hart van de grote stad

En er zijn zulke grillen

Refrein:

Ik wacht niet meer

Dat deze route me rechtstreeks naar de hemel zal leiden

Ik ben witte ruis

Tussen de muziek in de verte drijvende wolken

Halve stations flikkeren buiten de ramen,

En ik sta stil in een rokerige vestibule

Het lijkt erop dat er iets tegen haar te zeggen is, maar is dat nodig?

Deze septembers hebben alle kracht weggenomen

Misschien ben ik geen engel met vleugels

Maar ik heb je niet bij de oren naar de bodem getrokken

Al mijn werelden kwamen erop samen met wiggen,

Maar ze is niet voor mij, helaas, ze is getrouwd

De nacht is als koffie, bitter en zwart,

En ik kijk naar mijn spiegelbeeld erin

Wie is de volgende?

Ben ik het?

Voor hem ben je gewoon een ander

Als ze me plotseling vragen bij de uitgang

Heb ik spijt en heb ik spijt?

Ik zal antwoorden: het is grappig, ik "griste"

En ik zal de sterren in vreugde aanraken

Mijn leven is van de weg geweven

Een reeks perrons en stations

Ik zou graag op één willen uitstappen en blijven

Refrein.