Протяжённость парков - Соль земли

Оставь порочный клуб, полночный урбан.

Парк — старая эстрада.

САГРАДА с братьями.

Вы всё потратили?

Ладно.

Бесплатно.

Что пиздато, а?

Не сцы, не день десанта…

Потом возьмём твои колеса, рванём до «плёса.

Знаешь как просто там?

Берёзы., сосны.

Я знаю один остров.

Красивый просто…

И санаторий тот, мы малыми там резали розы.

Кто любит осень, …кто лето… грозы,

А кто прошёл через крещенские морозы.

Покой монастырей, ледяной огонь купели…

Они заплакали… они прозрели.

Как будто снова девять, мы словно дети…

Одни с тобой, на такой большой планете.

И если тебе плохо, то мне не похуй!

Пора.

Но не к докторам .брат!

Храм рядом!

Знаком с моим отрядом?

Это второй том.

«Колокол Набат».

Бом… Бом… второй альбом.

И всё о том же брат… Всё о том же… всё же есть,

Что-то выше наших этажей…

Мы всё так же шаримся по умирающим лесам,

Я видел сон, там: лев «Аслан»…и мне вернули сан.

И вечный полдень — солнце, правды, в зените.

Спасибо… Спаситель…

Бесконечность… протяжённость парков,

Щебечут ласточки, вороны не каркают.

Справа «АЛХИМИК», слева «ТОТ САМЫЙ»,

И «МАЛЫЙ" — Саня, с нами. Мы стали голосами…

Бесконечность… Протяжённость парков,

Щебечут ласточки, вороны не каркают.

Справа «АЛХИМИК», слева"ТОТ САМЫЙ»,

И «МАЛЫЙ" — Саня, с нами. Мы стали голосами…

Мы так и будем пускать змея в бурю,

Думать, как слова переплавит в пули.

Стоять у утёса, дремать под голос кросс,

Мой отвар согреет кровь в лютый мороз.

Малыш, этот город не соткан из грёз.

«Кутинов» и «Макс»… Перекаты.

И хватит слёз.

Боль ждала меня, царапала двери как пёс.

Нам не поднять их… лепестками чёрных роз.

Под небосводом протяженность парков,

Скрестив руки, (помнишь?) Мы давали клятву,

Луна пьяная тянул дым «Примы» мятой,

Временами карма путала карты,

Ил со дна окраин хранит артефакты,

Стерео сны жизнь делят на такты.

Пылают пути с первыми птицами в марте,

Погружаясь сталкеры уходят в память.

Verlaat de vicieuze club, middernacht stedelijk.

Het park is een oud podium.

SAGRADA met broers.

Heb je alles uitgegeven?

OKÉ.

Gratis.

Wat is er aan de hand, hè?

Niet stsy, niet de dag van de landing ...

Dan nemen we je wielen, haasten we ons naar de "stretch".

Weet je hoe makkelijk het daar is?

Berken, dennen.

Ik ken één eiland.

Knap gewoon...

En dat sanatorium, daar sneden we als kleintjes rozen.

Wie houdt van de herfst, ... wie houdt van de zomer ... onweer,

En wie ging door de Epiphany-vorst.

De rust van de kloosters, het ijzige vuur van de doopvont...

Ze huilden... ze kregen zicht.

Het is alsof het weer negen is, we zijn net kinderen...

Alleen met jou, op zo'n grote planeet.

En als je je rot voelt, geef dan geen fuck om mij!

Het is tijd.

Maar niet tegen de dokters Broeder!

Tempel in de buurt!

Ben je bekend met mijn team?

Dit is het tweede deel.

"Nabat-bel".

Bom... Bom... het tweede album.

En alles over dezelfde broer... Alles ongeveer hetzelfde... nog steeds daar,

Iets boven onze vloeren...

We snuffelen nog steeds door de stervende bossen,

Ik had daar een droom: de leeuw "Aslan" ... en de rang werd aan mij teruggegeven.

En de eeuwige middag - de zon staat echter op zijn hoogtepunt.

Dank u... Verlosser...

Oneindigheid... de lengte van de parken,

Zwaluwen tjilpen, kraaien kwaken niet.

Aan de rechterkant is "ALCHEMIST", aan de linkerkant is "THE SAME",

En "KLEIN" - Sanya, met ons. We werden stemmen ...

Oneindigheid... De lengte van de parken,

Zwaluwen tjilpen, kraaien kwaken niet.

Aan de rechterkant is "ALCHEMIST", aan de linkerkant is "THE SAME",

En "KLEIN" - Sanya, met ons. We werden stemmen ...

We laten de vlieger de storm in,

Bedenk hoe woorden in kogels zullen smelten.

Sta bij de klif, dommelt in op de stem van het kruis,

Mijn afkooksel zal het bloed opwarmen bij strenge vorst.

Schat, deze stad is niet gemaakt van dromen.

"Kutinov" en "Max" ... Rollen.

En genoeg tranen.

De pijn wachtte op me, krabde aan de deur als een hond.

We kunnen ze niet optillen... met zwarte rozenblaadjes.

Onder de hemel, de lengte van de parken,

Armen gekruist, (weet je nog?) We hebben een eed gezworen

Dronken maan trok de rook van "Prima" met munt,

Soms verwarde karma de kaarten,

Slib van de bodem van de buitenwijken slaat artefacten op,

Stereodromen verdelen het leven in beats.

De paden branden met de eerste vogels in maart,

Duikende stalkers gaan in het geheugen.