Камо грядеши - Соль земли

Подай мне отпущение грехов, седой священник

Я нерадивый ученик, Евангелие мой учебник.

Чем бы, не пряча глаз, не зарабатывал свой хлеб,

Я помню, как ты сделал меня зрячим, когда я был слеп.

Ямы, змей сплетенье, клубки кишащих гадов

Губы шлюх, клубы, препараты, гей-парады, мы и рады!

Боинги уносят в эмираты, а под крылом вымирают стаи серых сел…

Невеселые ландшафты, угольные шахты,

Тощая лошадка тащит этот воз, пошатываясь,

Жадно прижимаясь к горлышкам, с одышкой,

Мы живем, пока качают буровые вышки.

Ты говоришь «Все будет Coca-Cola», да ебись ты в горло!

Икона Страшного Суда, время для дракона.

Разгоны, блять, комедий, камеди-клабы

Тут реклама, а тут кого-то ебут и лапают.

Евреи и армяне смеются над Безруковым,

Я делаю погромче звук, хихикая, как сука.

От веселья и безделья опизденели,

Пуская по миру на чужом пиру похмелье.

Поверь мне, это моя кардиограмма,

Сквозь эту дверь я проникал в пространство храма,

Где под рубахой зимней гнилые города.

Куда идти мне?

Без тебя я сирота.

Да.

Камо грядеши?

Куда идешь ты?

И кто утешит нас, если ложь в наших ножнах?

Боже, дай же мне меч Твоего имени,

Кольчугой мне будет речь моего племени.

Троны времени, солдатские ремни,

Если тропы в темени — идите на огни,

Что видели они, где были — только на дне,

Но будут новая земля и новое небо.

Мои стихи кругами по воде недолговечны,

Мои грехи это дурная бесконечность

Нечисть обступила меня, точит черный шёпот,

Огромный опыт, его голодный рот, холодный пот.

Берут на понт, разводят, как ребёнка,

С пеленок все фиксируя в архивы кинопленок:

Вот я лежу облеваный, перебухав палёнки,

А вот я режу плюхи оберткой от «Алёнки».

Те дни далёкие сжигали мои лёгкие

Голос в трубе: «Алё, ты где?"Я говорю: «У Лёхи…»

Где-то в чужих дворах, в неласковых подъездах

На кортах, как чуда жду барыг из местных.

И это месть мне, в этих гнусных голосах,

Серебро в волосах и грусть в моих глазах.

На тех весах, где бездна спорит с высотой,

И я, в слезах, на коленях перед этой красотой.

Молюсь о той, Тобою данной, что стала мне женой,

О тех, кто зовет меня «братан"и кому тяжело,

За православных, за право Тебя славить,

За сильных и за слабых и за пулями пробитое знамя.

Я знаю, что Ты с нами, а не с ними,

Прошу, лишь дай мне умереть за Твое Имя.

Там за рекой противник, а за спиной острог,

Куда идти мне?

Только Ты один мой Бог…

Камо грядеши?

Куда идешь ты?

И кто утешит нас, если ложь в наших ножнах?

Боже, дай же мне меч Твоего имени,

Кольчугой мне будет речь моего племени.

Троны времени, солдатские ремни,

Если тропы в темени — идите на огни,

Что видели они, где были — только на дне,

Но будет новая земля и новое небо.

Geef me absolutie, grijsharige priester

Ik ben een nalatige student, het evangelie is mijn leerboek.

Hoe dan ook, zonder je ogen te verbergen, verdien je je brood,

Ik herinner me hoe je me deed zien toen ik blind was.

Putten, slangenplexus, kluwens van krioelende reptielen

Lippen van hoeren, clubs, drugs, homoparades, we zijn blij!

Boeings brengen ze naar de emiraten en zwermen grijze dorpen sterven onder hun vleugels uit...

Trieste landschappen, kolenmijnen,

Een mager paard sleept deze kar, wankelend,

zich gretig vastklampen aan de nek, met kortademigheid,

We leven terwijl de booreilanden aan het pompen zijn.

Je zegt "Alles zal Coca-Cola zijn", maar neuk je in de keel!

Icoon van het Laatste Oordeel, tijd voor de draak.

Acceleratie, neuken, comedy, comedy clubs

Hier is een advertentie, en dan wordt er iemand geneukt en gepoot.

Joden en Armeniërs lachen om Bezrukov,

Ik zet het volume hoger, giechelend als een teef.

Ze werden ziek van plezier en luiheid,

Katers over de hele wereld laten hangen op het feest van iemand anders.

Geloof me, dit is mijn cardiogram

Door deze deur drong ik de ruimte van de tempel binnen,

Waar onder het winterhemd rotte steden liggen.

Waar zal ik heen gaan?

Zonder jou ben ik een wees.

Ja.

Kom je?

Waar ga je heen?

En wie zal ons troosten als er leugens in onze omhulsels zitten?

God, geef mij het zwaard van Uw naam,

De toespraak van mijn stam zal mijn maliënkolder zijn.

Tronen van de tijd, soldatenriemen

Als de paden in de kruin zijn - ga naar de lichten,

Wat ze zagen, waar ze waren - alleen onderaan,

Maar er zal een nieuwe aarde en een nieuwe hemel zijn.

Mijn gedichten in cirkels op het water zijn van korte duur,

Mijn zonden zijn een slechte oneindigheid

De boze geesten omringden me, verscherpen een zwarte fluistering,

Een enorme ervaring, zijn hongerige mond, koud zweet.

Ze gaan pronken, gefokt als een kind,

Vanaf de wieg alles in filmarchieven vastleggen:

Hier lig ik overgegeven, overgezwollen pallets,

En hier ben ik soezen aan het snijden met een wikkel van Alyonka.

Die verre dagen brandden mijn longen

Stem in de pijp: "Hallo, waar ben je?" Ik zeg: "Bij Lyokha's..."

Ergens in andermans tuinen, in onhandige veranda's

Op de baan wacht ik als een wonder op lokale venters.

En dit is wraak op mij, met deze gemene stemmen,

Zilver in mijn haar en verdriet in mijn ogen.

Op die schalen waar de afgrond ruzie maakt met de hoogte,

En ik kniel in tranen voor deze schoonheid.

Ik bid voor degene die door U is gegeven, die mijn vrouw werd,

Over degenen die me "bro" noemen en het moeilijk hebben,

Voor de orthodoxen, voor het recht om U te prijzen,

Voor de sterken en voor de zwakken en achter de kogels, een doorboorde banier.

Ik weet dat U bij ons bent, niet bij hen,

Alsjeblieft, laat me sterven voor Uw Naam.

Er is een vijand aan de overkant van de rivier, en achter een gevangenis,

Waar zal ik heen gaan?

Jij alleen bent mijn God...

Kom je?

Waar ga je heen?

En wie zal ons troosten als er leugens in onze omhulsels zitten?

God, geef mij het zwaard van Uw naam,

De toespraak van mijn stam zal mijn maliënkolder zijn.

Tronen van de tijd, soldatenriemen

Als de paden in de kruin zijn - ga naar de lichten,

Wat ze zagen, waar ze waren - alleen onderaan,

Maar er zal een nieuwe aarde en een nieuwe hemel zijn.