Если честно - SLIMUS, D.L.S.

Мне что-то давит на сердце…

Ты давишь сапогами листву под ногами, все то же небо над нами.

Пока стрелки с часами качают маятник, мы постепенно исчезаем из чьей-то памяти.

Да, я такой тип!

Да, я хочу уйти!

Давай по тихому, ты только не грусти.

Ведь ты отпустишь меня и скажешь: «Лети!»

Я бы нашел любовь, но где ее найти?

Я не пришел из космоса, это не город грез.

Я помню смех несерьезный,

соль твоих слез.

Мы провалились под лед, вдруг стало холодно.

Нас отпустит с тобой,

но не знаю на долго ли.

Кто-то другой, наверное, этот сосуд наполнит, согреет теплом площадь твоей

комнаты.

Ты уберешь мое лицо у себя на полке, подарки или рамки — все в одной коробке.

А завтра снова пробки, толпы народа, деньги на расходы в погоне за модой.

И ты слегка улыбнешься на миг, просто вспомнив, как я что-то исполнил летом

того года.

Припев:

Отражаясь в твоих глазах, будто в зеркалах

До сих пор не поняв, друг ты мне или враг?

Надо лететь с тобой до звезд и упасть вместе.

Мне не страшно совсем, если честно.

Отражаясь в твоих глазах, будто в зеркалах

До сих пор не поняв, друг ты мне или враг?

Надо лететь с тобой до звезд и упасть вместе.

Мне не страшно совсем, если честно.

Я провожал тогда ее под этим снегопадом, думал, она та самая, но вывод сделал

рано.

Сначала те звонки, типа от друзей, среди ночи и все труднее узнавать в смс твой

почерк.

Слишком мало слов, слишком много слез.

Ты смеешься все, знаешь, а для это

всерьез.

И много с неба звезд я достал бы точно, если бы ты не разбила то,

что нам казалось прочным.

«А впрочем, Бог судья тебе и мне» — повторял себе, когда искал истину в вине.

Не, еще есть во мне где-то там на самом дне, хотя пустого места много в моей

душе.

Третий звонок пропущен, видимо, опять все заново

Ты в образе уже, пора открывать занавес.

Все твои дамы без сценария, одни экспромты:

«Да мне вообще кто ты?

Да пошел ты к черту!»

Тишину в трубке сменят гудки короткие

И я к тебе под окна, переключаю скорости.

«Ты прости, за глаза мокрые.

Да идет дождь просто…» —

Она соврет мне.

Ты для меня — весь мир, и тебе это извесно

Значит все в один момент может рухнуть с треском.

Да, лететь с тобой до звезд и упасть вместе

Мне страшно совсем, если честно.

Припев:

Отражаясь в твоих глазах, будто в зеркалах

До сих пор не поняв, друг ты мне или враг?

Надо лететь с тобой до звезд и упасть вместе.

Мне не страшно совсем, если честно.

Отражаясь в твоих глазах, будто в зеркалах

До сих пор не поняв, друг ты мне или враг?

Надо лететь с тобой до звезд и упасть вместе.

Мне не страшно совсем, если честно.

Вместе там солнце, вместе в наших снах,

А в реальности мы в разных часовых поясах.

Нас заметает февраль, и кому-то грустно

И сколько можно играть на чьих-то чувствах?

Это просто снег падает на ресницы,

Это не слезы (нет) — он просто тает на лицах.

У нас все сложно, как всегда, и все так запутано

Дорогого стоит вместе просыпаться утром.

Потом мелькнет перрон в отражении ее глаз

Будто это не мы, будто не про нас.

И я скажу ей: «Прощай» и закроются двери

Электричка тронется и пропадет в метели.

Er drukt iets op mijn hart...

Je verplettert het gebladerte onder je voeten met je laarzen, dezelfde lucht boven ons.

Terwijl de wijzers van de klok met de slinger zwaaien, verdwijnen we geleidelijk uit iemands geheugen.

Ja, ik ben dat type!

Ja, ik wil weg!

Kom rustig, wees niet verdrietig.

Je laat me tenslotte gaan en zegt: "Vlieg!"

Ik zou liefde vinden, maar waar kan ik die vinden?

Ik kom niet uit de ruimte, dit is geen stad van dromen.

Ik herinner me frivool gelach,

zout van je tranen.

We zakten door het ijs, het werd ineens koud.

Laat ons met je meegaan

maar ik weet niet voor hoe lang.

Iemand anders zal waarschijnlijk dit vat vullen, het gebied van jou verwarmen

kamers.

Je haalt mijn gezicht van je plank, cadeaus of lijsten - alles in één doos.

En morgen weer files, mensenmassa's, geld voor uitgaven op zoek naar mode.

En je zult even een beetje glimlachen, als je je herinnert hoe ik iets in de zomer heb uitgevoerd

van dat jaar.

Refrein:

Reflecterend in je ogen, als in spiegels

Begrijp het nog steeds niet, ben je mijn vriend of vijand?

We moeten met jou naar de sterren vliegen en samen vallen.

Ik ben helemaal niet bang, eerlijk gezegd.

Reflecterend in je ogen, als in spiegels

Begrijp het nog steeds niet, ben je mijn vriend of vijand?

We moeten met jou naar de sterren vliegen en samen vallen.

Ik ben helemaal niet bang, eerlijk gezegd.

Toen zag ik haar weg onder deze sneeuwval, ik dacht dat zij de ware was, maar ik concludeerde

vroeg.

Ten eerste die oproepen, zoals van vrienden, midden in de nacht en het wordt steeds moeilijker om de jouwe te herkennen in sms

handschrift.

Te weinig woorden, te veel tranen.

Je lacht om alles, weet je, behalve hiervoor

ernstig.

En ik zou zeker veel sterren uit de lucht hebben gekregen als je wat niet had gebroken

die ons solide leek.

"Maar trouwens, God zal jou en mij beoordelen", herhaalde hij bij zichzelf toen hij op zoek was naar de waarheid in wijn.

Nee, ergens helemaal onderaan zit nog iets in mij, al is er veel lege ruimte in mijn

ziel.

De derde oproep werd blijkbaar opnieuw gemist

Je bent al in karakter, het is tijd om het gordijn te openen.

Al je dames zonder script, gewoon geïmproviseerd

“Ja, tegen mij, wie ben jij?

Ja, je ging naar de hel!

Stilte in de buis wordt vervangen door korte piepjes

En ik ben onder je ramen, schakelende versnellingen.

'Sorry, je ogen zijn nat.

Ja, het regent gewoon…”

Ze zal tegen me liegen.

Jij bent de hele wereld voor mij, en dat weet je

Alles kan dus in één moment met een knal instorten.

Ja, vlieg met je mee naar de sterren en val samen

Ik ben echt bang, om eerlijk te zijn.

Refrein:

Reflecterend in je ogen, als in spiegels

Begrijp het nog steeds niet, ben je mijn vriend of vijand?

We moeten met jou naar de sterren vliegen en samen vallen.

Ik ben helemaal niet bang, eerlijk gezegd.

Reflecterend in je ogen, als in spiegels

Begrijp het nog steeds niet, ben je mijn vriend of vijand?

We moeten met jou naar de sterren vliegen en samen vallen.

Ik ben helemaal niet bang, eerlijk gezegd.

Samen is er de zon, samen in onze dromen,

Maar in werkelijkheid bevinden we ons in verschillende tijdzones.

Februari veegt ons, en iemand is verdrietig

En hoeveel kun je inspelen op iemands gevoelens?

Het is gewoon sneeuw die op wimpers valt,

Dit zijn geen tranen (nee) - hij smelt gewoon op de gezichten.

Alles is bij ons gecompliceerd, zoals altijd, en alles is zo verwarrend

Het is de moeite waard om 's ochtends samen wakker te worden.

Dan flitst het platform in de weerspiegeling van haar ogen

Alsof het niet om ons gaat, alsof het niet om ons gaat.

En ik zeg haar: "Tot ziens" en de deuren gaan dicht

De trein zal vertrekken en verdwijnen in een sneeuwstorm.