Адриатика - D.L.S.

Бог простит, прощай, я не вернусь туда,

И все останется где-то там у кольца,

А тем временем от Ленина и до Весенней,

Так много мыслей, так много мнений,

Ты помнишь все от начала и до конца,

Оно не стоит слез на крыльце у кольца,

Поймешь со временем, от Ленина и до Весенней,

Взойдет солнце, слышишь, верь мне…

Ну вот и все похоже, почему так сложно?

Он, она, они, дожили…

По коже дрожью, хотя все это уже в прошлом,

И теперь мы тоже просто противоположны,

А под ногами земля и асфальт с лужами,

Может быть еще чуть-чуть, да нет, будет только хуже,

А тут весна сменяет зимнюю стужу

И я честно рад, что дальше не будет хуже,

Да куда уж хуже?

А когда он докурит,

Она скажет ему, что больше ничего не будет,

Но просто все, но просто уже поздно,

Говорит все это, а у самой стекают слезы,

А время час ночи на дисплеи телефона,

А у них минута и семь шагов до домофона,

Она уходит и не вернется, врятли подождет,

Зайдет в лифт и нажмет на пятый.

Проигрыш.

А он один внизу и за спиной лишь правда,

Без планов на сегодня и без планов на завтра,

Одна дорога, но такой короткий путь,

Забудь, их просто уже не вернуть,

Не вернуть их и не вернуть те поцелуи,

Что останутся в том дождливом июне,

Потом всю осень она будет жалеть об этом,

Ведь в ее жизни с ним это последнее лето,

И кто-то где-то и не весна и не мы,

Они мечтали и где теперь его мечты,

Их просто нету, просто не позвонит в среду,

Просто забудет, просто так лучше будет,

И все сначала, эти темные будни,

Другие люди, чужие судьбы,

Ну вот и все, вот пятнадцатая школа,

А дальше дворами до двадцать восьмого.

Бог простит, прощай, я не вернусь туда,

И все останется где-то там у кольца,

А тем временем от Ленина и до Весенней,

Так много мыслей, так много мнений,

Ты помнишь все от начала и до конца,

Оно не стоит слез на крыльце у кольца,

Поймешь со временем, от Ленина и до Весенней,

Взойдет солнце, слышишь, верь мне.

God vergeef, vaarwel, ik zal daar niet terugkeren,

En alles zal ergens in de buurt van de ring blijven,

Ondertussen, van Lenin tot de lente,

Zoveel gedachten, zoveel meningen

Je herinnert je alles van begin tot eind,

Het is de tranen niet waard op de veranda bij de ring,

Je zult met de tijd begrijpen, van Lenin tot de lente,

De zon zal opkomen, hoor je, geloof me...

Nou, dat is alles wat het lijkt, waarom is het zo moeilijk?

Hij, zij, zij leefden...

Trillend op de huid, hoewel dit allemaal al in het verleden is,

En nu zijn we ook gewoon tegenpolen

En onder de voeten van de aarde en asfalt met plassen,

Misschien een beetje meer, nee, het wordt alleen maar erger

En hier vervangt de lente de winterkou

En ik ben oprecht blij dat het niet erger wordt,

Ja, hoeveel erger?

En als hij rookt?

Ze zal hem vertellen dat er niets meer zal zijn

Maar gewoon alles, maar het is gewoon te laat,

Ze zegt dit alles, en de tranen vloeien zelf naar beneden,

En de tijd is één in de ochtend op de telefoonschermen,

En ze hebben een minuut en zeven stappen naar de intercom,

Ze vertrekt en komt niet meer terug, ze zal nauwelijks wachten,

Hij gaat de lift in en drukt op de vijfde.

Verliezen.

En hij is alleen beneden en achter zijn rug is alleen de waarheid,

Zonder plannen voor vandaag en zonder plannen voor morgen,

Eén weg, maar zo'n korte weg

Vergeet het maar, ze kunnen gewoon niet worden geretourneerd,

Geef ze niet terug en geef die kussen niet terug

Wat zal er overblijven in die regenachtige juni,

Dan zal ze er de hele herfst spijt van hebben,

Per slot van rekening is dit in haar leven met hem de laatste zomer,

En iemand ergens en niet de lente en niet wij,

Ze droomden en waar zijn zijn dromen nu,

Ze zijn er gewoon niet, ze bellen gewoon niet op woensdag,

Vergeet het maar, zo is het gewoon beter

En helemaal opnieuw, deze donkere dagen,

Andere mensen, het lot van andere mensen,

Nou, dat is alles, hier is de vijftiende school,

En dan meter tot achtentwintigste.

God vergeef, vaarwel, ik zal daar niet terugkeren,

En alles zal ergens in de buurt van de ring blijven,

Ondertussen, van Lenin tot de lente,

Zoveel gedachten, zoveel meningen

Je herinnert je alles van begin tot eind,

Het is de tranen niet waard op de veranda bij de ring,

Je zult met de tijd begrijpen, van Lenin tot de lente,

De zon zal opkomen, hoor je, geloof me.