Временами - D.L.S.

Временами мы бываем разными,

Люди расходятся, но так уж водится.

Временами…

Временами мы бываем разными, опасными.

Временами мы тратим время напрасно.

Временами — а у нас их всего 4 —

Мы провожаем дни, сидя в своей квартире.

Вместо того, чтобы лезть в гору, мы молим Бога,

Ждём помощи, сетуя, что всё так сложно.

И так постоянно, вечный круговорот:

Не повезло сегодня — может завтра повезёт.

Времена приносят нам встречи и разлуки,

Заставляют снова встать либо опустить руки.

Времена сделали так, что в свои 20

Из близких мне людей осталось человек 15.

Кто-то погиб, кто-то просто взял, предал.

Бог им судья — я берегу нервы.

Времена нас учат подвести в конце итог,

Но мы забываем в итоге сделать выбор.

После часто просыпаемся среди ночи,

Когда полно мыслей в голове, а впрочем

Это всего лишь времена меняют друг друга,

И всё начнётся снова, заново, по кругу.

Это всего лишь времена меняют друг друга.

И всё, что с ними связано, движется по кругу.

Так случается: ничто не вечно,

Дороги разбегаются, люди расходятся, но так уж водится.

Это всего лишь времена меняют друг друга.

И всё, что с ними связано, движется по кругу.

Так случается: ничто не вечно,

Дороги разбегаются, люди расходятся, но так уж водится.

А я, а я всё так же живу временами,

Всё в тех же роковерах, с теми же пацанами.

И так же с друзьями 7 дней в неделю

Мы в своём районе качаем всё те же качели.

Уже который год, уже который фрутик,

А мы всё в лире, всё также эти темы мутим.

Читаем, пишем, сводим, мастерим, знаем,

Кого любим и какой ветер вдыхаем.

Вспоминаем о каких-то блондинках ночами.

Это мой выбор, но я жалею временами.

Порой вспоминаю о том, что потерял.

Если б дали шанс, я бы много чего поменял.

Вернул бы кого-то, сделал всё по-другому,

А там глядишь, и всё сложилось бы всё по-иному.

Это всего лишь времена меняют друг друга.

И всё, что с ними связано, движется по кругу.

Так случается: ничто не вечно,

Дороги разбегаются, люди расходятся, но так уж водится.

Это всего лишь времена меняют друг друга.

И всё, что с ними связано, движется по кругу.

Так случается: ничто не вечно,

Дороги разбегаются, люди расходятся, но так уж водится.

Времена бывали разными: дарили мне надежды,

Втаптывали в грязь то, чем я дорожил.

Многим доверял напрасно, многим не верил зря.

Я становился старше, только сотни раз каясь.

Я терял путь, я искал свет.

Просил у Бога помощи: «Отец, дай ответ!»

И что нам принесёт весна после такой зимы?

Кому лежать в земле, а кому нести венки?

Осенние мутки, быстрые сутки,

Хруст снега по знакомым маршрутам.

Ещё эти стервы и руки, разбитые в кровь.

Мы прощались навсегда, но времена сводили нас вновь.

Они меняли в моей жизни станции метро,

Весну, лето, а я всё ищу кого-то.

Хоть и пытался — помнишь?

— перевернуть многое,

Но не могу свернуть уже с этой дороги.

Они идут медленно, они идут быстро,

Они несут нас, и моменты тают как искры.

Но на закате однажды время вдруг замрёт.

Смотрю в бездонные глаза, забыв обо всём.

Пока крупицами песка в часах песочных

Времена строят судьбы и ставят в них точки.

Soms zijn we anders

Mensen verspreiden zich, maar zo is het.

Van tijd tot tijd…

Soms zijn we anders, gevaarlijk.

Soms verspillen we tijd tevergeefs.

Soms - en we hebben er maar 4 -

We brengen onze dagen zittend door in ons appartement.

In plaats van een berg te beklimmen, bidden we tot God

We wachten op hulp en klagen dat alles zo moeilijk is.

En zo constant, de eeuwige cyclus:

Pech vandaag - misschien heb je morgen geluk.

Tijden brengen ons ontmoetingen en afscheidingen,

Ze dwingen je om weer op te staan ​​of je handen neer te leggen.

Times maakte het zo dat ze in de twintig waren

Van de mensen die dicht bij me stonden, bleven er 15 over.

Iemand stierf, iemand nam gewoon, verraden.

God zij hun rechter - ik spaar mijn zenuwen.

Tijden leren ons om aan het einde samen te vatten,

Maar uiteindelijk vergeten we een keuze te maken.

Na vaak midden in de nacht wakker te zijn geworden,

Als er veel gedachten in mijn hoofd zijn, maar toch

Het zijn gewoon tijden die elkaar veranderen

En alles zal opnieuw beginnen, opnieuw, in een cirkel.

Alleen veranderen tijden elkaar.

En alles wat ermee verbonden is, beweegt in een cirkel.

Het gebeurt dat niets eeuwig duurt

Wegen verspreiden zich, mensen verspreiden zich, maar zo is het.

Alleen veranderen tijden elkaar.

En alles wat ermee verbonden is, beweegt in een cirkel.

Het gebeurt dat niets eeuwig duurt

Wegen verspreiden zich, mensen verspreiden zich, maar zo is het.

En ik, en ik leef soms nog steeds,

Allemaal in dezelfde rockers, met dezelfde jongens.

En hetzelfde met vrienden 7 dagen per week

We schommelen dezelfde schommels in onze omgeving.

Welk jaar al, welk fruit al,

En we zitten allemaal in de lier, we roeren ook deze onderwerpen aan.

We lezen, we schrijven, we mixen, we beheersen, we weten,

Van wie we houden en welke wind we inademen.

We herinneren ons enkele blondines 's nachts.

Dit is mijn keuze, maar ik heb er soms spijt van.

Soms herinner ik me wat ik verloor.

Als ik de kans zou krijgen, zou ik veel dingen veranderen.

Haal iemand terug, doe dingen anders

En dan kijk je, en alles zou anders zijn gelopen.

Alleen veranderen tijden elkaar.

En alles wat ermee verbonden is, beweegt in een cirkel.

Het gebeurt dat niets eeuwig duurt

Wegen verspreiden zich, mensen verspreiden zich, maar zo is het.

Alleen veranderen tijden elkaar.

En alles wat ermee verbonden is, beweegt in een cirkel.

Het gebeurt dat niets eeuwig duurt

Wegen verspreiden zich, mensen verspreiden zich, maar zo is het.

De tijden waren anders: ze gaven me hoop,

Ze vertrapten in het vuil wat ik waardeerde.

Ik vertrouwde velen tevergeefs, ik geloofde niet velen tevergeefs.

Ik werd ouder en bekeerde me slechts honderden keren.

Ik raakte de weg kwijt, ik zocht het licht.

Hij vroeg God om hulp: "Vader, geef antwoord!"

En wat gaat de lente ons brengen na zo'n winter?

Wie moet in de grond liggen en wie moet kransen dragen?

Herfsttroebelheid, vastendag,

Het knerpen van sneeuw langs bekende routes.

Ook deze teven en bebloede handen.

We namen voor altijd afscheid, maar de tijden brachten ons weer samen.

Ze veranderden metrostations in mijn leven,

Lente, zomer, en ik zoek nog steeds iemand.

Hoewel ik het probeerde - weet je nog?

- draai veel om

Maar ik kan deze weg nu al niet afslaan.

Ze gaan langzaam, ze gaan snel

Ze dragen ons en de momenten smelten als vonken.

Maar bij zonsondergang zal de tijd op een dag plotseling stoppen.

Ik kijk in bodemloze ogen en vergeet alles.

Terwijl zandkorrels in een zandloper

Tijden bouwen lotsbestemmingen en zetten er stippen in.