Locked In Ice - Shirley Collins

In the year of 1831

I sailed toward the setting sun

Bringing food and fuel and guns for the Hudson bay company

Vancouver to the North West shore

Like I’d done this fifteen years or more

Little did I know what lay in store on the icy Beaufort sea

Trading cargo for the finest furs

Dragged by Eskimos and voyagers

It was early winter came that year

Through closing pack ice I did steer

Just a narrow pack of sea laid clear

Now I was home with —?

But as I crossed the Beaufort sea

The black ice, it closed in on me

It was a fearful guarantee that I’d be run to the ground

To Barrow then, the crew did go

To shelter from the wind and snow

Locked in ice

Of a hundred years

Drifting with the flow

Where the ice goes, I go

It seemed that fortune looked my way

For early on, the following day

The ice broke up and moved away

And the crew came back aboard

For two months the Alaskan shore

The black ice, it closed in once more

Cut the skyline where I’d sailed before

Like a wide and deadly sword

Captain and the thirty crew

To the safety and the shore they drew

But I was locked in ice

Of a hundred years

Drifting with the flow

Where the ice goes, I go

So without a crew, I drifted slow

Stuck fast within the pack I know

'Till a group of hunting Eskimo found me floating just offshore

Two years later, I was seen again

Heading Northward through the snow and rain

The savage men, they tried to stake their claim

But the ice made them withdraw

It was in the year of 69'

I was sighted for the final time

Locked in ice

Of a hundred years

Drifting with the flow

Locked in ice

Of a hundred years

Where the ice goes, I go

I’m a little gross ship on the Beaufort sea

Doomed to travel and —?

Locked in ice

Of a hundred years

Drifting with the flow

Locked in ice

Of a hundred years

Where the ice goes, I go

I go

I go

In het jaar 1831

Ik zeilde naar de ondergaande zon

Voedsel en brandstof en wapens brengen voor de Hudson Bay Company

Vancouver naar de noordwestkust

Alsof ik dit vijftien jaar of langer had gedaan

Ik wist niet wat er te wachten stond op de ijzige Beaufortzee

Vracht ruilen voor het fijnste bont

Gesleept door Eskimo's en reizigers

Het was dat jaar vroege winter

Door sluitend pakijs heb ik wel gestuurd

Gewoon een smal pak zee duidelijk duidelijk gemaakt

Nu was ik thuis met...?

Maar toen ik de Beaufortzee overstak

Het ijzel, het sloot op mij af

Het was een angstaanjagende garantie dat ik naar de grond zou worden gerend

Toen ging de bemanning naar Barrow

Om te schuilen voor wind en sneeuw

Opgesloten in ijs

Van honderd jaar

Meedrijven met de stroom

Waar het ijs gaat, ga ik

Het leek erop dat het fortuin mijn kant op keek

Voor vroeg, de volgende dag

Het ijs brak en verdween

En de bemanning kwam terug aan boord

Twee maanden lang de kust van Alaska

Het ijzel, het sloot weer in

Snijd de skyline waar ik eerder had gevaren

Als een breed en dodelijk zwaard

Kapitein en de dertig bemanningsleden

Naar de veiligheid en de kust die ze trokken

Maar ik zat opgesloten in ijs

Van honderd jaar

Meedrijven met de stroom

Waar het ijs gaat, ga ik

Dus zonder bemanning dreef ik langzaam

Ik zit snel vast in het peloton, ik weet het

'Tot een groep jagende Eskimo's me net voor de kust drijvend vond

Twee jaar later werd ik weer gezien

Noordwaarts door de sneeuw en regen

De wilde mannen, ze probeerden hun claim in te willigen

Maar het ijs zorgde ervoor dat ze zich terugtrokken

Het was in het jaar 69'

Ik werd voor de laatste keer gezien

Opgesloten in ijs

Van honderd jaar

Meedrijven met de stroom

Opgesloten in ijs

Van honderd jaar

Waar het ijs gaat, ga ik

Ik ben een klein grof schip op de Beaufortzee

Gedoemd om te reizen en...?

Opgesloten in ijs

Van honderd jaar

Meedrijven met de stroom

Opgesloten in ijs

Van honderd jaar

Waar het ijs gaat, ga ik

Ik ga

Ik ga