Well, Benjamin - Shearwater

Well, Benjamin

You crashed your plane again

A beautiful tailspin

It was going to happen soon enough

The only question was when

'Cause I could smell the flames

Just sleeping on your skin

And I love you for the things you do

And I don’t care who you do them to

You can wrap your stupid suffering around me

Because I thought it out, in the time I’ve got

And I don’t care if I drown or not

I just want to crash into that same cold sea

On an airport «USA Today,» in a dark black ballpoint pen

You write, «These people are like skeletons

Wrapped up in perfumed skin»

And it’s such a stupid sentiment

But write it once again

Let your anger fill the margin

And I’ll kiss your shaking hand

'Cause I love you for the things you see

And I don’t mind if you see me

With my wrinkled hands and glazed eyes

As obscene

You’re right in ways that you don’t know

And you’re untouched by the undertow

All that speed and anger burns your body clean

And I love you for the things you feel

So thoroughly that they turn real

As the sea comes rushing toward us

Dark and cold

And your rowmate, this nonentity

As the screams and salt sea smother me

Will reach out a wrinkled hand for you to hold

But now the landing gear is starting to unfold

The captain points the runway out below

Where the Kent account is waiting to be sold

And where you’re going, down there

I don’t know

Nou, Benjamin

Je hebt je vliegtuig weer gecrasht

Een mooie neerwaartse beweging

Het zou snel genoeg gebeuren

De enige vraag was wanneer?

Omdat ik de vlammen kon ruiken

Gewoon op je huid slapen

En ik hou van je voor de dingen die je doet

En het kan me niet schelen aan wie je ze doet

Je kunt je stomme lijden om me heen wikkelen

Omdat ik het heb uitgedacht, in de tijd die ik heb

En het kan me niet schelen of ik verdrink of niet

Ik wil gewoon in diezelfde koude zee neerstorten

Op een luchthaven «USA Today» in een donkerzwarte balpen

Je schrijft: "Deze mensen zijn als skeletten"

Verpakt in een geparfumeerde huid»

En het is zo'n dom gevoel

Maar schrijf het nog een keer

Laat je woede de marge vullen

En ik zal je bevende hand kussen

Omdat ik van je hou om de dingen die je ziet

En ik vind het niet erg als je me ziet

Met mijn gerimpelde handen en glazige ogen

Als obsceen

Je hebt gelijk op manieren die je niet kent

En je bent onaangetast door de onderstroom

Al die snelheid en woede brandt je lichaam schoon

En ik hou van je om de dingen die je voelt

Zo grondig dat ze echt worden

Terwijl de zee ons tegemoet komt razen

Donker en koud

En je ruziezoeker, deze nonentiteit

Terwijl het geschreeuw en de zoute zee me verstikken

Zal een gerimpelde hand uitstrekken die je kunt vasthouden

Maar nu begint het landingsgestel zich te ontvouwen

De kapitein wijst de landingsbaan naar beneden

Waar het Kent-account wacht om te worden verkocht

En waar je heen gaat, daar beneden

Ik weet het niet