Animal Life - Shearwater

Born inside the gates of a family

Hardened by a Roman machinery

Cast among the building sites

The coiling wires, the shots collected

Called out in the wake of a lottery

Held inside the family gathering

Mirrored beams and dog-like stretch

A wandering association

Murmurs in the dark confessional

And rides along the road, ephemeral

As an animal life

Rusting in the shade of the batteries

Hanging from a rope in the gallery

Pacing down the balance beam

Of half-remembered holidays

No rush of light, no sign of belonging

No joy in building, love in the finishing

Chasing down an anodyne

And half-reflected radiance

To hide below the ancient barricade

In chambers like the rooms a swallow made

For an animal life

Charging down the maw of the ocean

I want to come close, I want to come closer

I held your name inside my mouth

Through all the days out wandering

But called up from the mouth of oblivion

Cast away like dogs from the shelter

I shed the dulling armor plates

That once collected radiance

And, surging at the blood’s perimeter

The half-remembered wild interior

Of an animal life

Geboren binnen de poorten van een gezin

Gehard door een Romeinse machinerie

Gegoten tussen de bouwplaatsen

De opgerolde draden, de verzamelde schoten

Uitgeroepen naar aanleiding van een loterij

Gehouden in de familiebijeenkomst

Gespiegelde balken en hondachtige stretch

Een zwervende vereniging

Mompelt in de donkere biechtstoel

En rijdt langs de weg, kortstondig

Als een dierenleven

Roesten in de schaduw van de batterijen

Hangend aan een touw in de galerij

Pacing langs de evenwichtsbalk

Van half vergeten feestdagen

Geen lichtstroom, geen teken van erbij te horen

Geen plezier in bouwen, liefde in de afwerking

Een anodyne achtervolgen

En half gereflecteerde uitstraling

Om je te verbergen onder de oude barricade

In kamers zoals de kamers slikte een zwaluw

Voor een dierenleven

De muil van de oceaan opladen

Ik wil dichterbij komen, ik wil dichterbij komen

Ik hield je naam in mijn mond

Door alle dagen dwalen

Maar opgeroepen uit de mond van de vergetelheid

Werp weg als honden uit het asiel

Ik werp de saaie pantserplaten af

Die ooit verzamelde uitstraling

En, stijgend aan de omtrek van het bloed

Het half herinnerde wilde interieur

Van een dierenleven