On The Death Of The Waters - Shearwater

From the wreck of the ark

to the fading day of our star,

the light races, the light drags,

the moon rises, the moon sags

over the rolling waves

and your hands on the balcony.

As a spine pricks the world

and the shudder, deep, is unheard,

but you feel it, oh my god.

As the spindle flies apart

turn your bow to the biggest wave,

but your angel’s on holiday

and that wave rises slowly

and breaks.

Van het wrak van de ark

tot de vervagende dag van onze ster,

het licht racet, het licht sleept,

de maan komt op, de maan zakt

over de rollende golven

en je handen op het balkon.

Zoals een ruggengraat de wereld prikt

en de huivering, diep, is ongehoord,

maar je voelt het, oh mijn god.

Terwijl de spil uit elkaar vliegt

draai je boog naar de grootste golf,

maar je engel is op vakantie

en die golf stijgt langzaam

en pauzes.