Filaments - Shearwater

The night is like a black stone

But it ripples in the wind

And you are shaking like a new slave

In an ultraviolet sun

Shiver at the night sky

From the ribbon of the road:

Hollow little diamonds

All embedded in the null

Head like a blank screen

A body alive

You are living in the last rays

Kicking up the nights

Oh, little stars…

In the center of the sun, in the stain leaking out into the light

In the calling of the gulls, in the river running out into the night

Some people run from themselves

Some chain the dogs to the gate

Some are living a lie

Daddy’s on the next plane

And he’s looking to survive

He is soaking from a long run

He is fingering a knife

Summoning a white lie

From the fingers to the mind

You were watching the horizon

But it was in you all the time

Like a worm in the bloodline

Like an urge wants release

But you roll away the sun

Throw it back into the east

Falling lights on the miracles of a golden age

Blackened sounds of the millions in the streets today

Where some people turn on themselves

Some hang around for an age

Some get paralyzed

In the calling of the gulls, in the river running out into the night

Like a burning in the air, doesn’t think about your money or your life

In the center of the sun, in the hole in the belly of the light

In the shudder of the hull, in the river running out into the tide

I’m taking everything back:

When I led you down to the lake

It was the thrill of my life

De nacht is als een zwarte steen

Maar het rimpelt in de wind

En je beeft als een nieuwe slaaf

In een ultraviolette zon

Rilling aan de nachtelijke hemel

Vanaf het lint van de weg:

Holle kleine diamanten

Allemaal ingesloten in de null

Hoofd als een leeg scherm

Een levend lichaam

Je leeft in de laatste stralen

De nachten wakker maken

Oh, kleine sterren...

In het midden van de zon, in de vlek die uitlekt in het licht

Bij het roepen van de meeuwen, in de rivier die uitmondt in de nacht

Sommige mensen vluchten voor zichzelf

Sommigen ketenen de honden aan het hek

Sommigen leven in een leugen

Papa zit op het volgende vliegtuig

En hij wil overleven

Hij is doorweekt van een lange duur

Hij vingert een mes

Een leugentje om bestwil oproepen

Van de vingers naar de geest

Je keek naar de horizon

Maar het zat de hele tijd in je

Als een worm in de bloedlijn

Zoals een drang wil worden vrijgelaten

Maar je rolt de zon weg

Gooi het terug naar het oosten

Vallende lichten op de wonderen van een gouden eeuw

Zwartgeblakerde geluiden van de miljoenen in de straten van vandaag

Waar sommige mensen zich tegen zichzelf keren

Sommigen blijven een tijdje rondhangen

Sommigen raken verlamd

Bij het roepen van de meeuwen, in de rivier die uitmondt in de nacht

Als een brandend gevoel in de lucht, denkt niet aan je geld of je leven

In het centrum van de zon, in het gat in de buik van het licht

In de huivering van de romp, in de rivier die uitmondt in het getij

Ik neem alles terug:

Toen ik je naar het meer leidde

Het was de spanning van mijn leven