Steel Eyes - Shawn Phillips

I talk to the lady with the steel gray eyes

While the sun is going down

And we talk of the things that we wish to know

But she’s really not around

And the sunset on the mountain is the same color

As her cascade chestnut hair

And now loving is in living for forgetting your past

So now why the distant stare?

Could it be there is someone who remains

In her heart and she cares?

And the ice of her kisses lingers on and on And the image of her body live

Yet you walked on black sand by the sea’s turmoil

In the dark of a velvet night

Then you sat down and gave your hands to be kissed and loved

Could not you hear a gentle sigh?

And by the stars part control of your wandering life

Do you believe in not telling lies?

But it was good that you were warm

On your way back home, short love, goodbye

Ik praat met de dame met de staalgrijze ogen

Terwijl de zon ondergaat

En we praten over de dingen die we willen weten

Maar ze is er echt niet

En de zonsondergang op de berg heeft dezelfde kleur

Als haar trapsgewijze kastanjebruine haren

En nu is liefde leven voor het vergeten van je verleden

Dus waarom nu die verre blik?

Kan het zijn dat er nog iemand is?

In haar hart en ze geeft erom?

En het ijs van haar kussen blijft hangen en het beeld van haar lichaam leeft

Toch liep je op zwart zand bij de onrust van de zee

In het donker van een fluwelen nacht

Toen ging je zitten en gaf je handen om gekust en bemind te worden

Hoorde je geen zachte zucht?

En door de sterren deels controle over je zwervende leven

Geloof je in het niet vertellen van leugens?

Maar het was goed dat je het warm had

Op weg naar huis, korte liefde, tot ziens