Golden Flower - Shawn Phillips

The golden flower of a love that is blooming

Makes me believe that something, somewhere is looming

The sounds of morning intermingling our living

In evening laughter is the stillness of giving

The silver showers of life in its crystal form

Don’t have to be forlorn

Go on and know you’re born now

Make peace inside and you will watch as the days they go by

She took my hand and led me down to the water

I kissed her lips and never since have I faltered

They come between us shadows of human failing

Then pass like clouds before the wind’s bitter wailing

The understanding in explicit simplicity

Comes to you blindingly, never you mindingly how

It makes its changes and yet nothing is changed

You’re enthralled

The mind and heart they should be one thing together

We’re born and die but they will go on forever

Our fear of being hurt and hurting is finally

The only constant in our scope of reality

In tears of sadness we call on our fellow clan

Explain if you think you can, I am but just a man now

We’re being guided we can look to ourselves for the way

We’re being guided we can look to ourselves for the way

De gouden bloem van een liefde die bloeit

Doet me geloven dat er ergens iets opdoemt

De geluiden van de ochtend vermengen ons leven

In de avond is lachen de stilte van geven

De zilveren regens van het leven in zijn kristalvorm

Je hoeft niet verloren te zijn

Ga door en weet dat je nu geboren bent

Sluit vrede van binnen en je zult zien hoe de dagen voorbijgaan

Ze pakte mijn hand en leidde me naar het water

Ik kuste haar lippen en sindsdien heb ik nooit meer geaarzeld

Ze komen tussen ons in schaduwen van menselijk falen

Ga dan voorbij als wolken voor het bittere gejammer van de wind

Het begrip in expliciete eenvoud

Komt verblindend naar je toe, het maakt je nooit uit hoe

Het brengt zijn wijzigingen aan en toch verandert er niets

Je bent geboeid

De geest en het hart zouden samen één ding moeten zijn

We worden geboren en sterven, maar ze zullen voor altijd doorgaan

Onze angst om gekwetst en gekwetst te worden is eindelijk

De enige constante in onze reikwijdte van de werkelijkheid

In tranen van verdriet doen we een beroep op onze medeclan

Leg uit of je denkt dat je het kunt, ik ben nu nog maar een man

We worden geleid, we kunnen naar onszelf kijken voor de weg

We worden geleid, we kunnen naar onszelf kijken voor de weg