Burning Fingers - Shawn Phillips

I look up in the sky

A figure bows its head

And then I wonder why

They tell me I’ll be dead

The ashes in the tray

My bones of mortal webs

The blood of liquid clay

The brain that swiftly ebbs

We speed on towards the light

Hurling blockades into sand

We know that that is right

We need to hold a hand

That makes us all the same

We see and hear and taste

We speak and play the game

Are you worried about the haste?

Can you identify with I?

Do many pieces still remain?

Or do you ebb and cry

And forget you have a name?

Have you ever felt the wind

In the leaves among your heart?

Or do you still intend

To let your love depart?

The force of love is strong

Like the light from distant space

The might of love is long

Despite refusal to end the race

The sun is setting down

Where are the eyes to see it rise?

No one keeps a crown

Except of thorns or gaudy paste

The time is drawing nigh

We can go and self destruct

Or simply fade away

With the rosy glow of dusk

Or open up our minds

And realize the depth

Or never see the pines

And accept the tragic death

Our fate is in our hands

Can the demons gain the sway

Or sow the lovely lands

And ye gods will know the way

Ik kijk omhoog in de lucht

Een figuur buigt zijn hoofd

En dan vraag ik me af waarom?

Ze vertellen me dat ik dood zal zijn

De as in de lade

Mijn botten van sterfelijke webben

Het bloed van vloeibare klei

Het brein dat snel wegebt

We versnellen naar het licht

Blokkades in het zand smijten

We weten dat dat klopt

We moeten een hand vasthouden

Dat maakt ons allemaal hetzelfde

We zien, horen en proeven

We spreken en spelen het spel

Maak je je zorgen over de haast?

Kunt u zich met mij identificeren?

Zijn er nog veel stukken over?

Of eb en huil je?

En vergeet je dat je een naam hebt?

Heb je ooit de wind gevoeld?

In de bladeren in je hart?

Of ben je nog steeds van plan?

Om je liefde te laten vertrekken?

De kracht van liefde is sterk

Als het licht uit de verre ruimte

De macht van liefde is lang

Ondanks weigering om de race te beëindigen

De zon gaat onder

Waar zijn de ogen om het te zien opkomen?

Niemand houdt een kroon

Behalve doornen of opzichtige pasta

De tijd nadert

We kunnen gaan en onszelf vernietigen

Of gewoon vervagen

Met de roze gloed van de schemering

Of open onze geest

En besef de diepte

Of zie nooit de dennen

En accepteer de tragische dood

Ons lot ligt in onze handen

Kunnen de demonen de scepter zwaaien?

Of zaai de mooie landen

En jullie goden zullen de weg weten