Otrove - Jala Brat, Severina

I kad bi oči sklopila u noći tmurnoj i besanoj

K’o na žaru led bi se topila

Opijena ljubiš me nestvarno

Kročila sam putem zločina

U samoći pola me je nestalo

Na peronu tame sam iskočila

Iz voza koji vodio te samo njoj

I još te tražim u magli laži

U hladnoj špilji naših pustih snova

I k’o klinka vjerovala bih u laži

Bez tebe moja duša je k’o prazna soba

Otrove, moj otrove

Otrove, otrove…

Vidim pored nje sve vrijeme si

A breme bola bacio si na mene

Tablete za smirenje idu mi uz Hennessy

Jer duge noći sjećaju me na tebe

Ovo boli k’o nož u pleća

Moja koljena su rane

Više ne mogu klečat

Kome se molim, moj smijeh je jecaj

Višak sam k’o kraljica u špilu s četiri keca

Kročila sam putem zločina

U samoći pola me je nestalo

Na peronu tame sam iskočila

Iz voza koji vodio te samo njoj

I još te tražim u magli laži

U hladnoj špilji naših pustih snova

I k’o klinka vjerovala bih u laži

Bez tebe moja duša je k’o prazna soba

Otrove, moj otrove

Otrove, otrove…

Mokar jastuk, a duša k’o barut

Dala sam ti sve i sjela na zadnji taxi

Trudim se, ali tebe ne mogu svarit

Da si prokockao nas kao kelner bakšiš

Dok k’o okovi lome suze i utjehe

K’o oko vrata uže, k’o pištolj u glavu uperen

Emocije k’o ruže uvenu čim ih ubereš

Hrđu sa srca stružem, samo čekam da uvenem

'ko te poslao kad ne znam da volim te

Molim te, šta je ostalo — to srce da slomim

Au, au, a uostalom umirem jer boli te

I sav otrov u tebi zove se imenom mojim

I kad bi oči sklopila u noći tmurnoj i besanoj

K’o na žaru led bi se topila

Opijena ljubiš me nestvarno

Kročila sam putem zločina

U samoći pola me je nestalo

Na peronu tame sam iskočila

Iz voza koji vodio te samo njoj

I još te tražim u magli laži

U hladnoj špilji naših pustih snova

I k’o klinka vjerovala bih u laži

Bez tebe moja duša je k’o prazna soba

Otrove, moj otrove

Otrove, otrove…

En als ze haar ogen sloot op een sombere en slapeloze nacht

Het zou smelten als gegrild ijs

Bedwelmd kus je me onwerkelijk

Ik zette voet op het pad van misdaad

De helft van mij verdween in eenzaamheid

Ik sprong op het platform van de duisternis

Van de trein die jou alleen naar haar bracht

En ik ben nog steeds op zoek naar jou in de mist van leugens

In de koude grot van onze desolate dromen

En als kind zou ik een leugen geloven

Zonder jou is mijn ziel als een lege kamer

Vergiften, mijn vergiften

Vergiften, vergiften...

Ik zie je de hele tijd naast haar

En je gooide de last van pijn op mij

De kalmeringsmiddelen gaan met Hennessy

Omdat lange nachten me aan jou doen denken

Dit doet pijn als een mes in de schouder

Mijn knieën doen pijn

Ik kan niet meer knielen

Tot wie ik bid, mijn lach is een snik

Ik ben als een koningin in een kaartspel met vier azen

Ik zette voet op het pad van misdaad

De helft van mij verdween in eenzaamheid

Ik sprong op het platform van de duisternis

Van de trein die jou alleen naar haar bracht

En ik ben nog steeds op zoek naar jou in de mist van leugens

In de koude grot van onze desolate dromen

En als kind zou ik een leugen geloven

Zonder jou is mijn ziel als een lege kamer

Vergiften, mijn vergiften

Vergiften, vergiften...

Een nat kussen en een ziel als buskruit

Ik gaf je alles en stapte in de laatste taxi

Ik probeer het, maar ik kan je niet verteren

Dat je ons vergokte als een kelnertip

Terwijl ze als kettingen tranen en troost verbreken

Als een touw om zijn nek, als een pistool op zijn hoofd gericht

Emoties zoals rozen vervagen zodra je ze oppakt

Ik schraap de roest van mijn hart, ik wacht gewoon om te verwelken

'wie heeft je gestuurd als ik niet weet dat ik van je hou'

Alsjeblieft, wat overblijft is om dat hart te breken

Wauw, wauw, ik ga dood omdat het pijn doet

En al het gif in jou wordt bij mijn naam genoemd

En als ze haar ogen sloot op een sombere en slapeloze nacht

Het zou smelten als gegrild ijs

Bedwelmd kus je me onwerkelijk

Ik zette voet op het pad van misdaad

De helft van mij verdween in eenzaamheid

Ik sprong op het platform van de duisternis

Van de trein die jou alleen naar haar bracht

En ik ben nog steeds op zoek naar jou in de mist van leugens

In de koude grot van onze desolate dromen

En als kind zou ik een leugen geloven

Zonder jou is mijn ziel als een lege kamer

Vergiften, mijn vergiften

Vergiften, vergiften...