Nobody Told Me - Сергей Лазарев

Just when I had it all

Something kept me questioning

I knew there must be more

In the space I was living in

So you run, standing still

Promise to write, but you never will

So strong and so unsure

The more I learn, the less I know

Nobody told I could fall

I never knew this place at all

Nobody showed the road to take

Guess I got lost along the way

How could I miss the signs

Looked up the truth but closed my eyes

Everything in my heart I thought I knew

Nobody told me that it was you

Now that I’m trying to forget

All the years of emptiness

I’ll always be living in regret

For all the words I never said

I held you close

As you walked by

Into my heart but out of my life

How could I let you go

When you’re all I need to know

Nobody told me that you felt the same

Nobody told me till I knew

It was too late

Tell me something I don’t know

Net toen ik alles had

Iets hield me aan het twijfelen

Ik wist dat er meer moest zijn

In de ruimte waarin ik woonde

Dus je rent, stilstaand

Beloof om te schrijven, maar je zult het nooit doen

Zo sterk en zo onzeker

Hoe meer ik leer, hoe minder ik weet

Niemand zei dat ik kon vallen

Ik kende deze plek helemaal niet

Niemand wees de te nemen weg

Denk dat ik onderweg verdwaald ben

Hoe kon ik de borden missen?

Ik zocht de waarheid op maar sloot mijn ogen

Alles in mijn hart dacht ik te weten

Niemand heeft me verteld dat jij het was

Nu ik het probeer te vergeten

Alle jaren van leegte

Ik zal altijd in spijt leven

Voor alle woorden die ik nooit heb gezegd

Ik hield je dicht tegen me aan

Terwijl je voorbij liep

In mijn hart maar uit mijn leven

Hoe kon ik je laten gaan?

Wanneer jij alles bent wat ik moet weten

Niemand heeft me verteld dat jij hetzelfde voelde

Niemand heeft het me verteld totdat ik het wist

Het was te laat

Vertel me iets wat ik niet weet