Иней - Сергей Куренков

На твоих ресницах

, а я не помню твое имя,

Я не помню, и отныне стану я таким:

Я не буду помнить ласки, я не буду верить в сказку

И не буду верить в то, что ты сейчас с другим.

За морозами морозы, а ты не любишь мои розы,

Ты не любишь все, что было связано со мной.

И не нужны тебе задаром мои песни под гитару

И, быть может, это лучше — у тебя другой.

Но бессонными ночами говоришь ты с облаками

И дождем стучишь в печали в мертвое окно,

А я все видел, я все знаю, потому что я летаю

За тобою наблюдаю — мне не все равно.

Под морозом мерзнут травы, облака плывут, как павы.

Облака плывут, как павы в снежную метель.

И когда проснется утро, ты поймешь, что ты кому-то

Подарила не себя и не свою постель.

На твоих ресницах иней, а я не помню твое имя,

Я не помню, и отныне стану я таким:

Я не буду помнить ласки, я не буду верить в сказку

И не буду верить в то, что ты сейчас с другим.

Op je wimpers

en ik weet je naam niet meer,

Ik weet het niet meer, en vanaf nu zal ik zo worden:

Ik zal me geen genegenheid herinneren, ik zal niet in een sprookje geloven

En ik zal niet geloven dat je nu met iemand anders bent.

Achter de vorst is vorst, en je houdt niet van mijn rozen,

Je houdt niet van alles wat met mij te maken had.

En je hebt mijn gitaarliedjes niet voor niets nodig

En misschien is het beter - je hebt een andere.

Maar op slapeloze nachten praat je tegen de wolken

En regen klopt in droefheid op een dood raam,

En ik zag alles, ik weet alles, want ik vlieg

Ik hou je in de gaten - het kan me niet schelen.

Grassen bevriezen onder de vorst, wolken drijven als peahens.

Wolken drijven als peahens in een sneeuwstorm.

En als de ochtend wakker wordt, zul je begrijpen dat je iemand bent

Ze gaf zichzelf niet en niet haar bed.

Er zit rijp op je wimpers, maar ik weet je naam niet meer,

Ik weet het niet meer, en vanaf nu zal ik zo worden:

Ik zal me geen genegenheid herinneren, ik zal niet in een sprookje geloven

En ik zal niet geloven dat je nu met iemand anders bent.