Ты мало запросил - СерьГа

Вот и время подумать, никто не тревожит заботой.

Кто вскрывает консервам живот, кто считает багаж.

Кто молчит, кто храпит очень громко и строго по нотам.

Кто уткнулся в стекло, изучает унылый пейзаж.

Я в плацкартном вагоне вдыхаю общественный запах,

Ты рисуешь собаку на том запотевшем стекле.

Закрываешь глаза — и огромное небо в алмазах,

Открываешь — и снова один ты на грешной земле.

Припев:

На десерт помоешь грушу, ты давно себя простил,

Ты продал чертёнку душу, жаль, что мало запросил

Ты мало запросил.

И не надо от жизни-кассирши обещанной сдачи,

Если есть шанс до смерти дожить, загорая в долгах.

Ты живою водой поливаешь на маминой даче

Сорняки у крыльца, что когда-то купалось в цветах.

Припев:

На десерт помоешь грушу, ты давно себя простил,

Ты продал чертёнку душу, жаль, что мало запросил.

На десерт помоешь грушу, ты давно себя простил,

Ты продал чертёнку душу, жаль, что мало запросил

Вот и время подумать…

Вот и время подумать…

Вот и сказки конец, а хотелось, немного еще.

Немного еще.

Немного еще.

Dit is het moment om na te denken, niemand maakt zich zorgen.

Wie opent de ingeblikte buik, wie telt de bagage.

Die zwijgt, die heel luid en strikt volgens de noten snurkt.

Degenen die zich in het glas hebben begraven, bestuderen het saaie landschap.

Ik zit in een auto met gereserveerde zitplaatsen en adem de openbare geur in,

Je tekent een hond op dat beslagen glas.

Je sluit je ogen - en een enorme hemel in diamanten,

Je opent hem en weer ben je alleen op de zondige aarde.

Refrein:

Was een peer als toetje, je hebt het jezelf lang geleden vergeven,

Je hebt je ziel aan de duivel verkocht, jammer dat je niet veel vroeg

Je vroeg niet veel.

En je hebt het beloofde wisselgeld van de kassier niet nodig,

Als er een kans is om dood te leven, zonnebaden met schulden.

Je giet levend water op de datsja van je moeder

Onkruid op een veranda die ooit baadde in bloemen.

Refrein:

Was een peer als toetje, je hebt het jezelf lang geleden vergeven,

Je hebt je ziel aan de duivel verkocht, jammer dat je niet veel hebt gevraagd.

Was een peer als toetje, je hebt het jezelf lang geleden vergeven,

Je hebt je ziel aan de duivel verkocht, jammer dat je niet veel vroeg

Nu is het tijd om na te denken...

Nu is het tijd om na te denken...

Dat is het einde van het sprookje, maar ik wilde iets meer.

Een beetje meer.

Een beetje meer.