Vėjas - Sel

Mano gyvenimas — beribiai sapnai

Prisiminimai keisti, kuriuos Tu aplankai

Mano minciu nepalieki Tu

Sugriaudama viska kuo as gyvenau

Taip, viskas buvo seniai

Tas juokas, tos svajones, kurias Tu nuzudei

Viskas liko kazkur toli praeityje

Sudege, istirpo beprotiskame laike

Galbut diena, galbut vanduo, galbut tas keistas vejas

Tas vejas, kuriuo mes taip tikejom

Jis nusines mus ten kur beprotiskas aukstis

Kur dar nebuvo pakiles nei vienas paukstis

As taip noreciau dar susapnuoti tai

Tai kas jau buvo, o gal nebuvo visai…

Ir as tikiu tuo kuo tikejom mes

Sugris tas vejas ir vilti man atnes

As lauksiu vel to vejo

Kuriuo mes taip tikejom

Pakilsiu vel kaip paukstis

Pajusiu svaigu auksti…

Nepamirsau ka reiskia dziaugsmas

Liudesys ir skausmas…

Taip, as zinau ka reiskia kristi, sudegt, istirpt

Ir vel pakilti…

As taip noreciau zinoti kur Tu…

Pamirsau spalva Tavo akiu

As taip noreciau sutikti saule su Tavim

As taip noreciau buti tavo viltim

Galbut tai jura, galbut zvaigzdes

Galbut auksciau galbut tai mano sapnai

Kuriuos as pamirsau…

Turbut tai viskas ko as noriu

Ka as jauciu, ko laukiu ko as gimiau

Kazkas skambes klaikiam garse

Turbut sulauksiu tos valandos, o gal ir ne

Tos akmenines geles, ar Tu jas matei

Jos nebemirsta net tada, kai jas sudauzai

As ne akmuo, as tik suzeistas paukstis

Pasiilges jau seniai svaigulio ir aukscio

Ir as tikui, kuo kazkada tikejau

Sugris tas vejas ir vilti man atnes…

As lauksiu vel to vejo

Kuriuo mes taip tikejom

Pakilsiu vel kaip paukstis

Pajusiu svaigu auksti…

Nepamirsau ka reiskia dziaugsmas

Liudesys ir skausmas…

Taip, as zinau ka reiskia kristi, sudegt, istirpt

Ir vel pakilti…

As lauksiu vel to vejo

Kuriuo mes taip tikejom

Pakilsiu vel kaip paukstis

Pajusiu svaigu auksti…

Nepamirsau ka reiskia dziaugsmas

Liudesys ir skausmas…

Taip, as zinau ka reiskia kristi, sudegt, istirpt

Ir vel pakilti…

Mijn leven bestaat uit grenzeloze dromen

Herinneringen veranderen die je bezoekt

Je verlaat mijn gedachten niet

Alles vernietigen wat ik heb geleefd

Ja, het is lang geleden

Dat gelach, die dromen die je hebt vermoord

Alles is ergens in het verleden achtergelaten

Sudege, istirpo gekke plekken

Misschien een dag, misschien water, misschien dat rare gazon

Het gazon waar we zo in geloofden

Hij zal ons meenemen naar waar de waanzin is

Er is nog geen enkele vogel opgestaan

Zo wil ik het nog steeds dromen

Dat was het, of misschien helemaal niet...

En ik geloof wat we geloofden

Die wind laten vallen is een teleurstelling voor mij

Ik wacht het weer af

Waar we zo in geloofden

Ik zal weer opstaan ​​als een vogel

Duizelig koud voelen...

Ik ben niet vergeten wat vreugde betekent

Verdriet en pijn…

Ja, ik weet wat het betekent om te vallen, branden, smelten

En weer opstaan...

Ik wil zo graag weten waar je...

Ik ben de kleur van je ogen vergeten

Ik wil je graag ontmoeten in de zon

Ik zou graag je hoop willen zijn

Misschien is het de zee, misschien de sterren

Misschien hoger misschien is dit mijn droom

Wat ik vergeten ben...

Waarschijnlijk alles wat ik wil

Wat voel ik, waar wacht ik op?

Kazkas zal eng klinken

Ik zal die uren waarschijnlijk halen, of misschien niet

Die steengels, heb je ze gezien?

Ze gaan niet dood, zelfs niet als je ze kapot slaat

Ik ben geen steen, ik ben gewoon een gewonde vogel

Je zult verlangen naar duizeligheid en gestalte

En ik geloofde wat ik ooit had verwacht

Sugris dit gazon is een teleurstelling voor mij...

Ik wacht het weer af

Waar we zo in geloofden

Ik zal weer opstaan ​​als een vogel

Duizelig koud voelen...

Ik ben niet vergeten wat vreugde betekent

Verdriet en pijn…

Ja, ik weet wat het betekent om te vallen, branden, smelten

En weer opstaan...

Ik wacht het weer af

Waar we zo in geloofden

Ik zal weer opstaan ​​als een vogel

Duizelig koud voelen...

Ik ben niet vergeten wat vreugde betekent

Verdriet en pijn…

Ja, ik weet wat het betekent om te vallen, branden, smelten

En weer opstaan...