Neduok Man Jokio Šanso - Sel

Žmonės sako yra jausmas šventesnis už meilę

Kaip ir neteko sužinoti kas tai, bet būtent tai tau jaučiu

Neieškau mylimų todėl ir neturiu

Būk tikinčiu manim kaip kartais aš tavim tikiu

Galiu atleist paleist nustot galvot

Apie kiekvieną tavo žingsni mintyse vis dar ir dar

Ir dar vaizdus kartot kaip narkotikas paleidi savo nuodą man i kraują

Ir aš, visa tavo, nepaisant sielos tragikomiškų savižudybių

Tepasi tavo mano ego, bėgu kaip laboratorinis eksperimentas ratu,

paskui tavo pėdas

Kurias tu mėtai išvien su realybe, nesuprantu kas tikra, viskas apgaulinga

Tavo žodžiai dabar tik fleshback’as atgal ir nieko daugiau

Lydi ją prožektoriai, uždengia saulės šviesą kol esam dviese

Svaigindamiesi vienas nuo kito paleidžiam muziką į dangų…

Uždek mano dangų, uždek mano sielą, man su tavim taip gera, man taip miela

Uždek mano dangų, uždek mano sielą, man su tavim taip gera, man taip miela

Uždek mano dangų, uždek mano sielą, man su tavim taip gera, man taip miela

Neduok man jokio šanso, nesuteik vilties, pasaulis pagal muziką agresyvus išties

Tekstais takais, nuhakintais efektais, sintetika, svastikom, sulaužytais

defektais

Formuoju erdves ir rekonstruoju miestus, aš deformuoju mąstymą, aplink kelius

nutiestus

Aš visko matęs balsas, viską pamiršęs pankas, pilkoj rutinoj tavo saldus

antidepresantas…

Apgaubia mano kambarį, kabinetą, pečius, aš mylimas ir mylintis šiandien

virtualus ir vėl atradęs kosmosus, sukūręs savo gamą, nebijantis ir tiriantis

laisvalaikiu nirvaną…

Jėgos autoritetus, teroro siluetus, piaro piruetus, tiesos apologetus,

tikrovės trafaretus, suveržtuose korsetuose kankinasi vaikai pasaulio miestų

getuose…

Mes meldžiamės taip tyliai, tačiau dangus mus girdi, atverki man duris,

atverki į savo širdį, atverki atlaidumą ir mano meilę tau, nes viskas ko aš

noriu — beribė meilė tau.

Mensen zeggen dat er een heiliger gevoel is dan liefde

Ik wist gewoon niet wat het was, maar dat is precies wat ik voor je voel

Ik ben niet op zoek naar mijn dierbaren, dus dat hoef ik ook niet

Wees me trouw zoals ik je soms geloof

Ik kan het rennen vergeven om te stoppen met denken

Elke stap van je geest is nog steeds in je geest

En meer beelden herhaald als een medicijn, laat je gif vrij in mijn bloed

En ik, de jouwe, ondanks de tragikomische zelfmoorden van de ziel

Smeer je ego, ik ren als een laboratoriumexperiment in een cirkel,

dan je voeten

Die je samen gooit met de werkelijkheid, ik begrijp niet wat echt is, alles is bedrieglijk

Je woorden zijn nu slechts een vleesback en niets meer

Het gaat vergezeld van schijnwerpers, die het zonlicht blokkeren terwijl we alleen zijn

Muziek naar de hemel lanceren in een roes...

Verlicht mijn hemel, verlicht mijn ziel, het is zo goed voor mij met jou, het is zo lief voor mij

Verlicht mijn hemel, verlicht mijn ziel, het is zo goed voor mij met jou, het is zo lief voor mij

Verlicht mijn hemel, verlicht mijn ziel, het is zo goed voor mij met jou, het is zo lief voor mij

Geef me geen kans, geef me geen hoop, de wereld is echt agressief op het gebied van muziek

Tekstpaden, explosieve effecten, synthetische stoffen, hakenkruizen, gebroken

defecte

Ik vorm ruimtes en reconstrueer steden, ik vervorm het denken, rond wegen

nederzetting

Ik heb de stem van alles gezien, de punk is alles vergeten, de grijze routine van je liefje

antidepressiva…

Mijn kamer, kantoor, schouders omhullend, ik ben geliefd en geliefd vandaag

een virtuele en herontdekte kosmos, die zijn eigen gamma creëert, onbevreesd en verkennend

vrije tijd nirvana…

Machtsautoriteiten, silhouetten van terreur, pirouettes van piaro, apologeten van de waarheid,

reality stencils, vastgebonden korsetten martelen kinderen in steden over de hele wereld

in getto's...

We bidden zo stil, maar de hemel hoort ons, open de deur voor mij,

open voor je hart, open je vergeving en mijn liefde voor jou, voor alles wat ik ben

Ik wil - grenzeloze liefde voor jou.