Pakalbėk Su Manim - Sel

Pakalbėk su manim apie tylą

Pakalbėk su manim apie tai kas ramu

Aš niekada to dar negirdėjau

To niekada dar man nepasakojai tu

Kažkur čionai, arčiau nei aš

Kažkur giliau giliau nei niekur

Tavo akyse tiek daug tiesos

Tavo žodžiai, kuriais norėčiau aš tikėti

Tūkstančiai dienų, tūkstančiai naktų

Ištirpusių tamsoj, pabėgusių i niekur

Pirmą kart aš supratau ką man reiški tu

Pirmą kart aš nebenoriu niekur skubėti

Aukščiau už Dangų, toliau už kelią

Tyliau už garsą, garsiau už mane

Turbūt be to gyventi aš nemoku

Nunešk mane, nunešk mane

Nešk tyloj tą vaikiška juoką

Pasiimk mane mane

Neešk krintanti saulė

Tu gali padaryt tai viena

Krinta lapai turbūt tai ruduo

Truputis liūdesio į mano kasdienybę

Tavo žodžiai, kuriuos tari tyliau ir tyliau

Paskandins mus ten, kur vandenų ramybė

Gęstanti šviesa, gęstanti ugnis

Paskutinį kart žaidžiantys vaikai su saule

Tu man parodei tai viena

Tu man parodei kitom spalvom šį pasaulį

Kas gali būt karščiau už tavo juoką

Kas gali būt gražiau už tavo akis

Turbūt kitaip gyventi aš nemoku

Turbūt nenoriu net tikėti ta mintim

Sustingo mintys, sustojo laikas

Pavargęs miestas nuo mūsų pačių

Sugrįš dar spalvos, grįš dar norai

Sugrįiš dar tavo juokas kurį girdžiu

Nešk tyloj tą vaikiška juoką

Pasiimk mane mane

Neešk krintanti saulė

Praat met me over stilte

Praat met me over wat stil is

Ik heb er nog nooit van gehoord

Dat heb je me nog nooit verteld

Ergens hier, dichterbij dan ik ben

Ergens dieper dan nergens

Er is zoveel waarheid in je ogen

Je woorden zou ik graag willen geloven

Duizenden dagen, duizenden nachten

Gesmolten in het donker, ontsnapt naar nergens

De eerste keer dat ik begreep wat je voor me betekende

Voor het eerst wil ik nergens meer haasten

Boven de hemel, voorbij de weg

Stiller dan geluid, luider dan ik

Ik kan waarschijnlijk niet meer zonder

Neem mij, neem mij

Breng stilte in dat kinderachtige gelach

Breng me naar mij

Verdraag de vallende zon niet

Je kunt het alleen

De vallende bladeren zijn waarschijnlijk dit najaar

Een beetje verdriet in mijn dagelijkse routine

Je woorden zeg je stiller en stiller

Het zal ons verdrinken waar de wateren rusten

Licht blussen, brand blussen

Laatste keer dat kinderen met de zon speelden

Je liet me deze zien

Je liet me deze wereld in een andere kleur zien

Wat is er heter dan je lach

Wat is er mooier dan je ogen

Ik kan waarschijnlijk niet anders leven

Ik wil die gedachte waarschijnlijk niet eens geloven

Gedachten bevroor, de tijd stond stil

Een vermoeide eigen stad

Er komen meer kleuren terug, meer verlangens komen terug

Je lach die ik hoor zal terugkeren

Breng stilte in dat kinderachtige gelach

Breng me naar mij

Verdraag de vallende zon niet