Personne - SAULE

Je n’ai personne où aller

Quand le cœur se fait trop sombre

Que la lumière devient l’ombre

Et que mon âme est trouée

Je n’ai personne où aller

Pas de ventre ou poser ma tête

Pour écraser la petite bête

Qui me ronge les pensées

Un tombeau de solitude

Que l’on garde par habitude

Un p’tit morceau d’inquiétude

Je n’ai personne où aller

Et chaque recoin du monde

Est là pour me le rappeler

Seconde après seconde

Je n’ai personne où aller

Je n’ai personne où aller

Mes yeux se ferment pour me dire

Qu’il serait temps d’en finir

Et se mettent à pleurer

Et se mettent à pleurer

ik heb niemand om te gaan

Wanneer het hart te donker wordt

Laat het licht de schaduw worden

En mijn ziel is verscheurd

ik heb niemand om te gaan

Geen buik om mijn hoofd op te leggen

Om het kleine beest te verpletteren

dat knaagt aan mijn gedachten

Een graf van eenzaamheid

Die we uit gewoonte houden

Een klein stukje zorg

ik heb niemand om te gaan

En elke hoek van de wereld

Is er om me eraan te herinneren

seconde na seconde

ik heb niemand om te gaan

ik heb niemand om te gaan

Mijn ogen sluiten om me te vertellen

Het is tijd om te eindigen

En begin te huilen

En begin te huilen