Opus Suspiriorum - Samsas Traum

Heute sah ich sie weinen, und verzweifelt drangen ihre Seufzer vor die Ohren

des Flusses… ein Meer aus Tränen

Es gibt ihn nicht mehr, sie hat ihn verloren;

und die Tragik bringt ihr Herz

zum Staunen.

Die Hände wringend, für immer weinend:

Sie hört keinen reden, außer den Schmerz ihres Herzens

Vom eigenen Ausweg betört und gefangen, die Fluten der Liebe unter sich

ausgegossen, entflieht sie den Idealen des Lebens

Die Dämmerung ihr Herz zerreißt, denn es ist die Farbe seiner Haut die sie

erblickt… und das Silber des Mondes, den Schatten der Bäume:

Sein Wesen ward erkannt!

Für immer gebrochen und voller Gram, konserviert im eigenen Gedanken,

doch sie will nicht

Vor dem Ende nie zurückschauend, begibt sie sich auf die Reise, und es ist ein

langer Weg… zurück

Das Licht umgreift sie warm, der Glanz badet sie in der Liebe

Und am Ende?

Wird er dort sein?

Wird sie ihn wiederseh’n?

Nein!

Wird er es nicht sein, der sie empfängt?

Ihre Augen nehmen Kontakt auf mit den Blicken der Vergangenheit

Ein Lächeln nur: «Ich bin daheim», und sie ist zuhause

Doch er verblasst

Sie ist tot

Gestorben im Kummer

Mater Suspiriorum

Vandaag zag ik haar huilen, en haar zuchten vulden mijn oren in wanhoop

van de rivier... een zee van tranen

Hij bestaat niet meer, zij is hem kwijt;

en tragedie brengt haar hart

verbazen.

Handen wringen voor altijd huilen:

Ze hoort niemand praten behalve de pijn in haar hart

Verleid en gevangen door hun eigen uitweg, de stromen van liefde onder hen

uitgestort, ze ontsnapt aan de idealen van het leven

De schemering verscheurt haar hart, want het is de kleur van zijn huid die ze...

ziet... en het zilver van de maan, de schaduw van de bomen:

Zijn aard werd erkend!

Voor altijd gebroken en bedroefd, bewaard in de eigen geest,

maar ze wil niet

Nooit terugkijkend voor het einde, begint ze aan de reis en het is een

lange weg... terug

Het licht omhelst haar hartelijk, de pracht baadt haar in liefde

En op het einde?

Zal hij er zijn?

Zal ze hem nog terugzien?

Nee!

Zal hij het niet zijn die ze ontvangt?

Je ogen maken contact met de opvattingen van het verleden

Gewoon een glimlach: "Ik ben thuis", en zij is thuis

Maar hij vervaagt

ze is dood

Gestorven in verdriet

Mater Suspiriorum